Mijn tante heeft een vrijstaand huis met behoorlijk wat tuin. Zoals de meeste mensen met een vrijstaand huis met behoorlijk wat tuin, houdt zij er een bijzondere hobby op na. Mijn tante jaagt op kikkers. Als zij ’s nachts door haar dekbed en oordopjes heen, ook maar het eerste beginnetje van een luid gekwaak hoort, schiet ze uit bed in haar roze, zijden badjas. Ze pakt haar wapen en rent de trap af. De kikkers kijken dan verschrikt op van hun pootjebaden en zien in het felle licht van de buitenlamp, de contouren van tante Neeltje met haar luchtbuks. Vol angst proberen zij zichzelf en hun kinderen in veiligheid te brengen, door vlak voor de oorverdovende knal naar de donkere diepte van de vijver te duiken. Wanneer de buitenlamp weer uitgaat, steken zij hun kopjes voorzichtig weer boven het wateroppervlak.

De strijd tussen mijn tante en de kikkers is in de loop der tijd hoog opgelopen. Helaas kan ik u vertellen, dat na vele jaren aan beide zijden van het front geen winnaar te bekennen is. Op een dag probeerde ze de kikkers namelijk te slim af te zijn. Zij richtte haar wapen op de bodem van de vijver, waar tientallen kogeltjes niet de kikkers, maar het doek van haar vijver doorboorden.

Dat was het einde van zowel de vijver als de kikkers. De vijver was zo lek als een mandje en de kikkerfamilie ging op zoek naar een asiel. Tante Neeltje kon na deze nacht geen vijver of kikker meer zien. Om haar een steuntje in de rug te geven, gaf ik haar op haar verjaardag een grote pluchen kikker cadeau. Helaas was het waarschijnlijk nog iets te vroeg voor een verzoening, want ze barstte in tranen uit toen ze de vrolijk lachende kikker zag.

Tot op de dag van vandaag heb ik nooit meer iets gehoord van mijn tante. Ik weet dan ook bijna zeker dat zij gekust is door een kikker en een prachtig leven leidt als kikkerprinses!

Categorieën: Algemeen

11 reacties

JanBontje · 30 juli 2006 op 10:17

Een grappige metafoor voor de waanzin van de oorlog?

WritersBlocq · 30 juli 2006 op 10:39

Het verschil tussen een kikker hè, des te groener, des te kwaakt ie. Leuk verhaaltje 🙂

Eddy Kielema · 30 juli 2006 op 10:54

Ik vind kikkers juist ontzettend leuke beesten, maar ik kan me wel voorstellen dat je sommige dieren ontzettend graag wil afknallen. Stadsduiven bijvoorbeeld… Leuke column!

Ab · 30 juli 2006 op 14:06

Leuk verhaal,maar het klopt mensen hebben tegen woordig overal last van, een kraaiende haan, koerende duif, een schreeuwende ganzen.Maar de mens kijkt nooit naar zich zelf wat een overlast hij/zij een ander aan doet. Wat dacht je van bbq in de tuin, de hele buurt is dan vergeven van het cremeren van vlees.

Ma3anne · 30 juli 2006 op 15:54

Ik was even bang dat het over tante Peep ging, die de lol om de kikkertjes voorbij was.:-o

Grappig verhaal.

KawaSutra · 30 juli 2006 op 16:35

De andere kant belicht van de column van King?
Ik heb ook kikkers in mijn vijver en af en toe in de keuken maar daar kraait geen haan naar. De kerkklokken van RWIB Dees kunnen mij absoluut niet storen.
Maar soms heb ik wel medelijden met mijn buren! 😀
Leuke column!

Mosje · 30 juli 2006 op 17:31

Erg leuk verhaaltje. Ik had vroeger erg veel van dit soort tantes. Helaas zijn ze allemaal overleden.

Li · 30 juli 2006 op 17:36

Leuk!

Li

Dees · 30 juli 2006 op 20:04

:laugh:

urgus · 31 juli 2006 op 21:51

wat een mooi verhaal ,ikzelf lust heel graag kikkers 😀

Naomi · 1 augustus 2006 op 13:23

Dit verhaaltje is hopelijk geen vervolg op dat van tante Peep, maar een kliercadeautje voor de verjaardag van de betreffende tante. Ik hoop dat ze er een beetje om kan lachen. Ik heb wel even de metafoor voor de oorlog in gedachten gehad. Grappig dat je daaraan dacht Jan!

Bedankt voor alle leuke reacties!!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder