Postmortale continuïteit

Wat gaan we toch op een rare manier om met leven en dood… We beëindigen het leven van ongeborenen, die zelf hun mening niet kenbaar konden maken. Dat noemen we geen moord, maar abortus. Maar voor het geval dat we zélf het loodje leggen nemen we allerlei maatregelen om te pogen, de dood te slim af te zijn. Dat noemen we invriezen. God, Allah en hun medewerkers slaan het geheel verbijsterd gade. Aan moorden zijn ze gewend, maar dat andere, dat is aanleiding om een werkgroep in te stellen: Werkgroep Postmortale Continuïteit. In het voorgeborchte van de Hel dolen twee zielen. Die zijn afkomstig van een Frans echtpaar. Madame en monsieur Frigidaire hadden zich na hun overlijden laten invriezen. Maar helaas: de energiesector laat steeds meer zijn ware gezicht zien. En dat is niet een erg sociaal gezicht. In Nederland is het weliswaar sinds kort zo dat in winterse perioden wanbetalers niet worden afgesloten, maar in Frankrijk is men genadeloos. Als je daar niet betaalt, dan gaat de stroom eraf. Punt uit. En het Franse echtpaar had een forse betalingsachterstand. En dan wordt de stroom dus niet langer geleverd. Het feit dat het echtpaar wegens rigor mortis niet in staat was om de acceptgiro’s op de bus te doen, deed daar niets aan af. De ingevroren lijken zijn ontdooid. Geen prettige geur, en ook geen fijn gezicht.

Maar goed: twee zielen in het voorgeborchte dus. Hoog oplopende ruzie in de Werkgroep Postmortale Continuïteit. God vindt dat ze in de Hel horen te branden: “Ik ga over leven en dood, en niemand anders. Ik heb hun hart stilgezet, maar ze proberen me te slim af te zijn. Dat pik ik niet, want ík ben hier de baas. Richting Hel dus.” Instemmend gemompel van Petrus: “Mee eens. Die twee komen er bij mij niet meer in.” Felle protesten van Allah, ‘tweede man’ op de afdeling. Die vond dat hun zielen als martelaar zijn gestorven: “Ze zijn uit het stoffelijke lichaam vrijgemaakt doordat een christenhond de stop uit de meterkast had gedraaid. Monsieur Frigidaire heeft dus recht op het vastgestelde aantal maagden.” Schuimbekkend vloog de Duivel op uit zijn stoel. “Ze zijn van mij. Net als die paters die zulke eigenaardige dingen hebben uitgespookt met die misdienaartjes. Ik wil ze hebben”. En zo ging het maar door. Koffie werd gehaald, en subcommissies werden ingesteld. In de Hemel werd zelfs op initiatief van D66 (voluit ‘Doden 66’) een raadgevend referendum georganiseerd.

Slecht nieuws voor de zielen van het echtpaar Frigidaire. Tot in het einde der tijden zullen ze ronddolen in het voorgeborchte. Want ze komen er niet uit, in de werkgroep. Nooit. Sinds de mislukte missie van God junior beleeft de firma Opperwezens V.O.F. een nieuw dieptepunt: twee zielen kapotvergaderd…