PR-stunt

In een wereld waarin het aanbod steeds groter wordt, lijkt PR een steeds belangrijkere rol te gaan spelen. Jezelf als bedrijf goed presenteren is een must. Ook al smaakt je macaroni meer naar oma`s gordijnen dan oma`s authentieke pasta, met een goede commercial kom je er mee weg. Iedereen weet dat Dommelsch niet te hachelen is en je naast een onuitwisbaar vieze smaak in je mond tevens knallende koppijn bezorgt. Maar een paar reclames, een goede PR-stunt met gratis prullaria die je niet nodig hebt en de kratjes zijn niet aan te slepen. Reclame loont. De VU Amsterdam kan wel een goed PR-bureau gebruiken. En in het geval dat ze er al eentje in dienst hadden, is het misschien handig een pittig gesprek met deze mensen te voeren. Ik zou beginnen met wat bloedtestjes, want bij mij rijst toch het vermoeden dat alle medewerkers stuk voor stuk rijp zijn voor de AA. Een klein psychologisch testje zou ook geen kwaad kunnen. Waarschijnlijk is de VU uitgekomen bij één van de laatste sociale werkplaatsen in Nederland, en zit de helft van het personeel te kwijlen op zijn toetsenbord.

Er is in ieder geval sprake van een schoolvoorbeeld bedrijfs-devaluatie. Eerst besloot de VU doodleuk een spreker aan te stellen met een voorkeur voor jodenvervolging en het martelen van ongelovigen. Je bent een Vrije Universiteit of niet. Als ik morgen een proefschrift schrijf over mijn liefde voor gefrituurde embryo`s en seks met blinde schildpadden, wordt ik waarschijnlijk dezelfde dag nog opgewacht door mannen met witte jassen en in een trui met oversizede mouwen gestoken. Maar met droge ogen beweren dat alles wat niet vijfmaal-daags naar Mekka buigt kapot moet, kan blijkbaar op meer sympathie rekenen.

Klaarblijkelijk was er nog iemand nuchter bij de VU, en besloot dat het geen goed plan was na alles kamervragen en ophef. Het zou de VU in een slecht daglicht plaatsen. Toch wel? Je vraagt je toch werkelijk af waarom zo`n doorgeleerde daar niet eerder op kwam. Maar beter te laat dan niet. Daarnaast had het VU al veel grotere plannen voor zijn medische afdeling.

Privacy bestaat al lang niet meer, en dat is vooral onze eigen schuld. Op sociale media, dating-sites en blogs delen mensen hun hele leven met de wereld. Meestal is dat allesbehalve interessant. Het kan mij namelijk geen ruk schelen dat Hans van Blom zijn tanden liever met Prodent poetst omdat hij anders zo uit zijn muil ruft. En dat het konijn van Janneke alleen nog maar beschuit met muisjes eet, en wat moet ze nou in godsnaam met al die komkommers die ze bij de groothandel heeft aangeschaft? Het interesseert mij niets.

Veel interessanter wordt het wanneer diezelfde Janneke zich op de eerste hulp meldt. Ze had inmiddels een oplossing voor het komkommerprobleem gevonden, alleen verkeek ze zich er op hoe snel die krengen afbreken. Dat is fantastische tv. Dat had Reinout Oerlemans gezien en het leek de VUmc ook een prima idee om mensen in hun lijden op beeld vast te leggen. Je moet ze het alleen niet gaan vertellen van te voren, riep een oplettende medewerker. Dan gaan mensen maar een beetje giechelend in de camera zitten staren. Of zich veel heldhaftiger gedragen dan ze eigenlijk zijn, en dat is natuurlijk geen porum. Bloed, tranen en geschreeuw, dat zorgt voor kijkcijfers. Misschien is het nog wel een leuk idee om een paar schrijvers in doktersjassen mee te sturen, bedacht opeens iemand. Een topidee! Niks leuker dan een gecompliceerde bevalling van een uit de kluiten gewassen drieling terwijl Ronald Giphart onder het laken zit mee te turen. Je bent Vrij of je bent het niet.

Heel het land valt nu over de VU heen. Blijkbaar vinden ze dat Vrij hetzelfde moet zijn als grenzeloos. Ik ben benieuwd welk bureau ze gaan inhuren om hun kapotte imago weer wat op te vijzelen. Misschien dat de mensen van Dommelsch nog een gaatje hebben. Al vraag ik me af of die daar hun handen aan willen branden. Ook verkopers van slootwater hebben hun grenzen.