Probleemkind

Hij of zij wordt nummer vier. Omdat pa het wil, als enig kind. Ma, de gelovigheid zelf, gaat, moet akkoord. Rond de kerst valt de stroom uit. Elektrische dekens zijn er nog niet, laat staan een aggregaat.
De daad bij het woord gevoegd. Met de ogen dicht en de vingers gekruist. Halleluja. Negen maanden verder. Hij geboren, onschuldig schuldig aan geluk en ongeluk. Er is amper plaats en nauwelijks energie. Dubbele gevoelens en heel veel zorgen.

De kleine gezond ontbeert het maximale en ontvangt minimaal, fysieke en geestelijke voeding. Slechts hij heeft liefde te geven, een leven lang. Moeder en vader ploegen door het leven heen. Zus en zonen vullen de gaten. Opvoeden doe je samen. Ma camoufleert in zwaar geloof haar malheur en pa peest en werkt zich door de sleur van te kort, te veel, van kortom te.

Vrede achter gordijnen bewaard. Niemand die het weten wil en mag. Een probleemkind in een probleemgezin, niet beter wetend. Overleving van angst en beven. Honger naar geluk in millimeters.

En hij kraaiend in de wieg. Niet wetend van zijn wrede opgelegde taak, onder de lakens. Had eigenlijk niet zo mogen, moeten zijn. Ma te ziek en pa wanhopig.