Proost

Oudejaar vind ik de leukste dag van het jaar. Jaren geleden kwam een aangetrouwde oom dan steevast tegen acht uur ’s avonds bij ons aan op weg van zijn moeder naar huis, om op het oude jaar te drinken. Beiden zijn inmiddels overleden, maar de herinnering aan die traditie is al voldoende voor het oudejaarsgevoel. Er zijn mensen die op die laatste avond niet zonder ‘Diner for One’ kunnen, een slapstickkerig toneelstuk van twintig minuten dat een Duitse zender al vanaf 1964 jaarlijks uitzendt, over een butler die steeds over de kop van een tijger, die nog aan het vloerkleed vastzit, struikelt. Het is Laurel and Hardy niveau. Je weet wat er komt en daarom is het zo leuk. Dat geldt ook voor de oudejaarsconference. De jaarlijkse eindafrekening is van Kan tot en met Youp zo leuk omdat, hoe gênant of confronterend ook, het een uur later toch Nieuwjaar is en alles waar ze zich zo over opwonden, verleden tijd wordt. Het is een soort biecht: morgen is alles vergeven en vergeten en ontstaan nieuwe kansen en mogelijkheden. Vroeger moest ik zelf de flessen leegdrinken van waaruit de kinderen hun vuurpijlen afstaken. Tegenwoordig kunnen ze dat prima zelf maar het gaat om het oudejaarssentiment. Om twaalf uur vliegt de kurk uit de champagnefles en we drinken op het nieuwe jaar. En dat gaat nog wel even door in onze buurt. Nieuwjaarsdag is alles inderdaad vergeven en vooral vergeten. Daarom nu alvast een gelukkig 2012. Proost!

Robert
30 december 2011

www.robertbeernink.nl