Pappa, zie je dat?.
Wat meid?.
Nou die vogel in de top van die hoge boom!.
Oh ja, ik zie hem, mits vliegt een zwarte vogel weg vanuit de top van een boom.
Ik voel me gegeneerd, onoplettend en bovenal te druk om dat soort dingen op te merken en erbij stil te staan. Kinderen hebben nog een soort puurheid dat ze dichter bij de natuur en de wereld doet staan.
Ik ben daar soms jaloers op en probeer mezelf daarin te veranderen.
Maar een vogel is bij mij nog steeds maar een vogel, misschien doordat ik in mijn leven al teveel vreemde vogels heb gezien.
Vanavond moesten we nog even de stad in.
Toen we in de auto wilden stappen vroeg mijn schat of de auto wel wist dat we nog weg wilden gaan.
Ik antwoordde met ‘ja’ en draaide de sleutel om en hij startte.
Tevens wist de auto nog dat ik mijn gordel om moest doen, want een luid gepiep klonk toen ik niet op tijd aan zijn eisen voldeed.
Pure gedachten, vrij van invloeden en kennis buitenaf.
Laatst was de vijver langs een schelpenpaadje bevroren en ik gooide wat steentjes op het ijs om te zien of het zou houden.
Mijn dochter beargumenteerde dat ik het beter met de schelpjes kon proberen, omdat deze er beter doorheen konden.
Ik dacht, “daar zit wat in”.
Na wat rommel gemaakt te hebben op de vloer zocht ik mijn vegertje, het motblik had ik gevonden.
Maar nu het vegertje.
Mijn dochter vertelde mij dat ik in de auto moest kijken in de garage.
Oké, zo gezegd zo gedaan en ik zocht de huurauto door en zocht daarna in de garage.
Geen vegertje te vinden.
Logisch, onze auto stond met wat schade in de garage en het vegertje lag in de kofferbak.
Al met al kun je volgens mij veel van het kinderlijk inzicht leren, zonder vooroordelen met betrekking tot ‘vervuiling’van het verstand’ rekening te houden.
Soms zijn de dingen zo eenvoudig en simpel te verklaren.
We onthouden in ons leven zoveel onnuttige informatie dat we zouden wensen dat er een soort van hersencleaner bestond om onnodige informatie te kunnen wissen.
Denk niet te moeilijk, dat doet een ander wel voor je.

Cees Tabak.

Categorieën: Algemeen

7 reacties

wendy77 · 24 januari 2006 op 11:05

[quote]Denk niet te moeilijk, dat doet een ander wel voor je.[/quote]

Amen!

Mosje · 24 januari 2006 op 11:34

“Papa?”
“Ja schat?”
“Heb jij dat verhaaltje geschreven?”
“Ja hoor.”
“Had ik dat niet beter zelf kunnen doen?”

😛 😉

Troy · 24 januari 2006 op 12:16

Niets is zo moeilijk als eenvoudig te denken. Mooie column, mooie boodschap.

Mup · 24 januari 2006 op 21:27

[quote]Kinderen hebben nog een soort puurheid dat ze dichter bij de natuur en de wereld doet staan.[/quote]

Ik ook, maar leer van de kinderen mee te genieten, of eigenlijk hergenieten,

Groet Mup.

Li · 24 januari 2006 op 21:34

Beetje van de hak op de tak deze column.
Ik vind hem niet lekker lezen.
Misschien denk ik te moeilijk? 😉

li

Chantal · 24 januari 2006 op 21:43

Hans Kazan (of zo’n ander goochel-figuur) zei ooit in een interview: “Het leukst is optreden voor studenten. Als je iemand op een zwaard laat ronddraaien gaan ze allerlei berekeningen doen hoe dat mogelijk is en moeilijk denken. Kleine kinderen niet. Die zeggen gewoon: ‘Oh, die zit vast aan een touwtje vanaf het plafond’.

Leuke, mooie column.

[quote]Mijn dochter beargumenteerde dat ik het beter met de schelpjes kon proberen, omdat deze er beter doorheen konden.[/quote] 🙂

Trukie · 24 januari 2006 op 23:05

Tja, ik zie jouw dochtertje nog schaterend bij de vijver staan terwijl jij in de garage de boel loopt te verplaatsen.
Zo leest jouw column ook. Met een dubbel gevoel.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder