Ik dweil al zo’n twee weken met weinig, of soms zelfs geheel zonder slaap door mijn woning.
‘Goh Martijn wat zie jij er slecht uit jongen’
Als ik voor al die keren dat ik dat hoorde een Douwe Egberts spaarpunt mocht ontvangen, dan had ik in korte tijd de Jura Impressa met het matching Nijntje kinderservies met moeiteloze eenvoud bij elkaar gespaard. Ik eerste instantie dacht ik aan een agressieve vorm van insomnia, maar toen mijn hartslag menig maal sneller sloeg dan die keer dat Alyssa Milano in Who’s the boss voor de eerste keer mijn premature fallus deed rijzen, moest er toch meer aan de hand zijn.
Mijn ademhaling, zo haastig en zonder enig ritme dat ik bij een willekeurige beroepentest zonder gerede twijfel de hoogste score als fulltime hijger zou boeken.
Ook had ik pijn, veel pijn. Tenminste dat dacht ik. Met name de linkerarm en het idem been ondervonden helse pijnen. En als het gemeen kietelt in die regionen is de kans op een hartaanval groot, tenminste dat zegt ‘men’.
Mijn voormalig foutieve vrienden, wat mislukte zakenrelaties en nieuwe vijanden roepen nu
en masse en luidkeels Nike kretologieën, ‘ Just do it!’
Helaas, ik moet hen teleurstellen. Het is ‘slechts’ hyperventilatie. Ook goed?
Kom op Martijn, [i]mind over matter[/i], je kan het!! Ik had eigenlijk iemand nodig die heel hard: TSJAKAA!! wilde roepen. Maar dat beeld leverde zulke doembeelden bij mij op dat zo’n attackje juist wenselijk werd.
Maar nu heb ik er een die precies weet wat ik wil. Jazeker de apotheker!!
In tegenstelling tot al die [i]drogenfreunden[/i] die zich steeds weer naar de coffeeshop slepen of de Cannabis Cab (0900-HIGH) bestellen, word ik nu legaal stoned. En nee, geen medicinale wiet, gewoon een pilletje waar je van in een heerlijke roes geraakt. Zo’n extase dat de demonische klanken van Jim, Jamaí of elk ander commercieel restafvalproduct die de achtergrond opluisteren, als engelengezang het hamer en aambeeld van je oor liefkozen.
Dus voor hen die in deze economische recessie hun geestverruimende blik niet meer kunnen bekostigen, raad ik aan wat onverwerkt leed van je dysthym gestoorde teddybeer met psoriasis en condoomvrees op te rakelen en eens lekker in een zakje te gaan snuiven, liefst zonder lijm.
Simuleer wat druk op de borst, tinteling in arm en been en loop als een lijk in ontbinding door het leven. Maar vergeet niet:
Voor risico’s en bijwerkingen raadpleeg eerst uw arts of apotheker.
Jazeker!!
[img]http://home.hetnet.nl/~columnx5/copyrightmartijn.jpg[/img]
10 reacties
Kees Schilder · 29 oktober 2003 op 12:14
je piekert teveel, Amice.Je lijkt mij wel.Gooi het van je af door een ontzettend zwarte,van negativiteit bol staande en in elke regel van je afslaande en scheldende column te produceren.
Lucht op! Nog een buitengemeen hoogstaand adviesje? Naar je buik ademen en langzaam weer uitademen.Het kan ook zijn dat je aura lekt, heb ik mij laten vertellen.En schei eens uit met die Douwe Egberts punten.Van koffie ga je hyperventileren.Van hemaworsten overigens ook.
met de meest bezorgde groet
kees
Martijn · 29 oktober 2003 op 14:04
Beste Kees,
Probleem is ook dat je elke nacht duizend doden sterft. Je hebt constant het gevoel het loodje te leggen.
Je krijgt ‘seintjes’ op plekken waarvan je het bestaan niet eens wist.
Om eerlijk te zijn is het zwaar klote!
De ’instanties’ doen net of er niets aan de hand is.
En ‘sommige’ mensen hebben dan ook nog de moed, of liever het gore lef,
om te zeggen dat ik rustig moet blijven!!
[b]‘Hallo, ik lig hier G*dv%@#\¤me elke avond Magere Hein in zijn grafdoppen aan te kijken.[/b]
Dat er ‘iets’ moest gebeuren met al dat onverwerkt ‘leed’:-D, is duidelijk.
Maar ik leef nu zo’n week zo’n vier weken op drie uur slaap gemiddeld, en dat zonder XTC, PowerPaddo’s of een [i]stalker high on cocaine.[/i]
En helemaal geen hemelse harpklanken in mijn oren, geen uitzicht op een witte tunnel, nee NIKS!
Noem het een bijna-bijna doodervaring!! Elke avond, telkens weer.
En het enige dat ik voor me zie is die mislukte rechtse Limbostrijkstok die aan mijn graf zijn kattengejank laat horen, Gadverdamme!!
[img]http://www.dodenakkers.nl/images/artikelen/horstoud/kerkhof02.jpg[/img]
En weet je wat het ergste is? Ik wil niet begraven, maar gecremeerd worden.
Zelfs mijn doembeelden houden me voor de gek.
Hè hè dat lucht op!!
Bedankt voor de tip beste Kees.
Ow enne, wees niet bezorgd Kees, het Nijntje servies is voor jou. 😉
Groet Martijn 😀
viking · 29 oktober 2003 op 14:40
[quote]Alyssa Milano in Who’s the boss voor de eerste keer mijn premature fallus deed rijzen[/quote]
We hebben daarna ook weinig of niets meer van haar vernomen. Het kind is er kapot van. Het spreekt voor zich dat jouw latente schuldgevoelens je zoveel jaar na dato parten spelen. Wellicht dat de raad van de wijze Kees met het door mij aangevulde hiaat je hart en je geweten zullen opschonen en verlichten.
Schroom niet gij zondaar, deel uw zonden met ons…
Kees Schilder · 29 oktober 2003 op 15:17
Amice,
Ik weet wat je voelt.Ben door dezelfde shit gegaan en slaap tegenwoordig 2.39 uur per nacht.
Bij mij ligt daar een “kerkridder”met voorliefde voor kindekes aan ten grondslag toen ik zes was.Volgens een psychiater van het Redelijk Imbeciel Anti GekheidsGenootschap (RIAGG) moet ik dat een ‘plekje’geven.Alleen het woord al!!, maakt mij cynischer dan ik al was.
In een zakje blazen moest ook, Godbetert.Dan lig ik s’nachts om 3.61 in een oude broodzak te puffen waar een gaatje in blijkt te zitten waarna ik hyperventilerend snel een halve fles wodka naar binnenwerk.Kanje verzekeren dat er geen gaatjes in de fles zitten behalve waar dat hoort; namelijk:aan de bovenkant!.
maar zonder dollen waarde amice,diep en langzaam ademhalen helpt enigszins.Vooral als je hond je over je gezicht likt en je tranen overneemt.
Hoe dan ook, ik leef gemeend met je mee.
groet
kees
Martijn · 29 oktober 2003 op 16:28
Aan de Ongelovigen en de heer Schilder,
[i]Wie cynisme gevoelloos noemt, verwart eelt met dikhuidigheid.[/i]
Klopt als een bus, maar ik moet je bekennen, ik kan er ook niets mee.
Groet Martijn 😕
Casperio · 29 oktober 2003 op 19:11
Slaapproblemen…. zeer vervelend! En zeer zeker in de mate die jij hebt.
Ik hoop voor je dat de medicijnen zullen helpen en dat je iets meer rust zult krijgen d.m.v. slaap!
Sterkte!
Li · 29 oktober 2003 op 19:32
Wat herkenbaar Martijn! Alleen degene die het ooit is overkomen weet wat voor rot en angstig gevoel het is. En terwijl je denkt terplekke dood neer te vallen, word je vaak nog uitgemaakt voor aansteller of hypochonder ook! En dan zou je die persoon het liefst een klein aanvalletje toewensen. Zelf had ik baat bij homeopathie en ademhalingstherapie bij de fysiotherapeut. En als je de diagnose niet vertrouwt dan kun je een medisch onderzoek vragen zodat ze kunnen aantonen dat het geen hartkwaal is. En bij die ‘geruststellende’ gedachte raak je niet zo snel in paniek bij een eventuele volgende aanval. Ik ben blij dat ik het niet meer heb maar als jouw verhaal lees dan krijg ik het weer Spaans!
Sterkte!
Li
R@@F · 29 oktober 2003 op 19:50
Martijn,
Ik heb hetzelfde meegemaakt het is een verschrikking. Het ergste is dat je elke keer denkt dood te gaan en vervolgens niet durft te gaan slapen omdat het wel eens je laatste nacht zou kunnen zijn. Maanden lang heb ik in deze hel op aarde geleefd en zelfs drie maal op de EHBO gelegen van het ziekenhuis omdat ik dacht dat ik het aan mijn wekker had. Maar elke keer werd duidelijk dat het “simpel” Hyperventilatie betrof. Het ergste is dat je niet serieus wordt genomen vooral door je omgeving en wordt uitgemaakt voor een hypochonder. Natuurlijk is de oorzaak al decennia lang bekend stress, verkeerde ademhaling en verhoging van bloeddruk. Maar dat het een verschrikkelijke ervaring is kunnen alleen diegene beamen die dit een of meerdere malen hebben meegemaakt. Toen kwam mijn huisarts/dealer met het lumineuze idee om Diazepam te verstrekken een soort “rustbrenger” het gevolg was dat ik zo afhankelijk werd van die onzin zonder het te slikken weliswaar. De rust kreeg ik door het gegeven dat ik wist dat ik ze bij me had. Maar de welbekende druppel bij mij was het feit dat ik een zakelijke afspraak had in Arnhem en bij de stadsgrens van mijn bestemming bemerkte dat ik geen “pillen”bij me had. Het gevolg was dat ik rechtsomkeer maakte, mijn afspraak afzegde en ik hyperventilerend terug naar Den Haag reed. Over dat ritje deed ik ACHT UUR omdat ik elke keer dacht dat ik weg zou vallen dus elke vijf kilometer in een zakje ging zitten blazen. Alles, werkelijk alles heb ik geprobeerd om er af te komen van Exorcisten tot ingestraald water tot Chinese kruiden extracten tot acupunctuur. Tot dat ik een keer op een koop zondag in het centrum van Den Haag liep en een ernstige aanval kreeg in een Herenmode zaak. Ik zakte ineen, spierwit toen kwam daar een jong verkopertje aan en zij: hyperventilatie zeker, wacht maar ik heb wel iets. Deze gaf mij een stuk (dunne) tuinslang van 30 centimeter en zij: neus dicht houden en alleen door die slang adem halen. Binnen enkele minuten ging het 1000 x beter. Dit was vele malen effectiever dan blazen in zo’n een zakje. Daarna gaf hij mij de tip om me eens van top tot teen door te laten lichten, want als daar dan niets uit voort zou komen zou dat ook een bevestiging zijn voor mij dat het puur en enkel maar tussen de oren zit. Dit heb ik gedaan en sindsdien heb ik misschien nog maar een keer per jaar hyperventilatie, en dat komt dan meestal van een belastingsaanslag. Martijn probeer zo een tuinslang eens, en laat de hele boel eens na kijken…….Succes
R@@F
Martijn · 29 oktober 2003 op 23:44
Beste Kees, Li, Casperio, R@@F en Viking;-),
Als eerste mucho gracias voor jullie (uitgebreide) reacties. Recognition at last!!
Iedereen doet er zo ‘gewoon’ over die het hebben gehad. Alleen ik zit er middenin.
Daarbij, hoe vermoeider mijn lichaam is hoe meer klachten, hoe meer klachten hoe minder slaap.
Het is een cumulatief effect.
(‘cumulatief’, leuk woord voor tien letterwoorden Lingo. 😀 )
Die medische diagnose is wellicht een prima idee, dank daarvoor. Tot die tijd moet ik het met medicatie stellen. Een paardenmiddel uit de oertijd dat mij drie uur rust gunt.
En aangezien ik grootaandeelhouder van de farmaceutische industrie was, werken middeltjes als Diazepam of andere tranquillizers kennelijk niet echt goed meer. Dat klinkt misschien stoer, maar is jammergenoeg wel waar, en maakt het allemaal wat gecompliceerder.
Morgen heb ik weer ‘een gesprek’. Tot die tijd slik ik wel wat rommel, snuif ik in een zakje, loop twintig blokjes om, zet meditatieve muziek op, douche me dertig keer met koud water en staar urenlang naar een kastje dat tv heet. (Wist je dat als je heel lang naar Christine van der Horst van Nachtsuite kijkt, ook zij er best mag zijn. Maar dan moet je wel hééél lang kijken. :-P)
Voor nu een goede nacht, denk ik..
Ik hoop dat mijn droom er een is van hem die waakt. (pffff, ik begin te ijlen :-D)
En dan toch even geestig proberen af te sluiten, R@@F, die tuinslang is een goed idee, alleen zo lenig ben ik niet. ;-P
Nogmaals dank.. 🙂
Groet Martijn 😀
deZwarteRidder · 31 oktober 2003 op 17:51
HIGH Martijn… vond hem Adembenemend!!
Rich@rd