Raar

Er was hier net een heel klein mannetje dat over mijn bureau heen liep.
Hij ging de ganzen voeren zei hij, dus heb ik hem doodgemaakt!!!
’Man wees blij dat je niet in de file op de n39 staat!’
Waren zijn laatste woorden. Haha! Niet wetende dat ik de bestuurder ben van een zeer snelle zwart gekleurde onverzekerde volgetankte Puch met witte sterrewielen!! Files zijn dus niet aan mij besteed! De domoor! Buiten ratelden de machinegeweren er lustig op los. Smachtend naar het slagveld kwijnde ik weg achter mijn buzzende PC.

Kolonel Admiraal Jacques van Willis en de Geus vond dat er offers moesten worden gebracht!

Simpel gezegd maar wie van deze vaderland liefhebbende dappere soldaten offerde zich op?

Magmet El Qaidi was de klos, met zwetende handen greep hij naar zijn bajonet. De held!

Een schreeuw van Arabische klanken volgde waarna hij als een dolle hond op de poffertjes kraam afrende. Pieter van Leeuwen, de eigenaar van deze goedlopende poffertjeskraam zag onheil in de gedaante van Magmet, recht op hem afkomen!

Wat te doen, wat te doen..

Ik bleef zo cool als een willekeurige ochtend in december, floot op mijn vingers en zo trouw als het paard van Zorro kwam mijn brommer van achter de coulissen . Voor een moment waande ik mij in Knight Rider was het niet dat ik niet zo`n bruut leren jack heb als David Hasselhof.

‘Pieter spring!’ Riep ik. In 1 zwaai met zijn linkerarm leunend op de toonbank zwaaide Pieter, even sierlijk als een Russische turnster onder dope over de toonbank, op de brommer.

Magmet El Qaidi leverde een dappere strijd maar sneuvelde in de hapjes pan.

Nooit meer zal de poffertjes kraam worden wat het was, een symbool voor gemoedsrust familie aangelegenheden en de hardwerkende man. Dat alles weg!

Aangekomen bij ons schuiladres op Camping de Flierefluiter hing ik een sigaret aan m`n lippen zoals alleen de Marlboro man dat kan en overdacht ik de hele situatie.

Het komt allemaal door die verdraaide klaar-overs Pieter!

Pieter had er geen oren naar. In zijn blote bast, slippers en onderuitgezakt in zijn tuinstoel ging hij door voor elke campinggast. Onze vermomming was subliem daar was geen twijfel over mogelijk. Om deze woorden kracht bij te zetten trok ik maar een flesje Heineken uit de koelbox open.

Toch is er iets aan de hand mijmerde ik.. Vandaag is niet rood.

Pieter vond het allemaal wel best. Loerend over de ronde glazen van zijn plastic HEMA zonnebril keek hij mij even aan, mompelde wat en verdiepte zich weer in zijn sudoku puzzel.

De geur van vlees drong mijn neus binnen hmm. Pieter was alert. Hij rook het ook.

1 blik 1 gedachte. Buurman Jaap was aan het barbecueën en denk maar niet dat hij wilde delen. Gierig dat hij was. Hier was een afleidingsmanoeuvre voor nodig. Glurend door de heg zag ik hoe de situatie ter plekke was.

Buurvrouw Jannie in een paars badpak met wilde print wijdbeens op de plastic tuinstoel . Buurman Jaap in Speedo zwembroek met schort voor achter de bbq.

Hier had ik een geheim wapen voor nodig.

1 blik was voldoende om Pieter duidelijk te maken wat ik bedoelde.

Pieter sloop onze caravan binnen, kwam terug met de portable radio met cd speler.

De cd “alle 13 Costa del Sol! “ zat nog in de speler van de avond ervoor. Ik startte de cha-cha-cha….

Need less to say. Alles onder controle.

Zelfs de immer coole Teddy was nu van zijn stuk gebracht. De hoge noot van Gerard J met Ticket To The Tropics werd hem teveel.

Een leuk simpel keyboard melodietje speelde op de achtergrond.

We wisten het! Vanaf nu waren het Teddy, Pieter en ik.

Bondgenoten en strijdmakkers.

1 voor allen en allen voor 1 en nog meer dergelijke clichés.

We stonden er alleen voor. Een gigantische opdracht.

Op straat werden we in die tijd bekeken en nagestaard.

De mensen konden er niks aan doen, we waren onze tijd ver vooruit. De onwetendheid en ignorantie van de mens stoorde mij ontzettend.

Hoe kon je nou in `06 nog steeds volhouden dat de aarde rond was terwijl een van onze grootste geleerden ooit Gallileo Gallilee het plaatje perfect voor ons uitgetekend had.

Had kunnen hebben, prachtige zin.. had.. kunnen.. hebben..

Op de maat liepen Teddy, Pieter en ik in onze Intergalactische Uniformen over straat.

Pieter had honger, hij wilde een pitstop. Bij Snackpaleis `t Schmikkeltje in de Regulierdwarsstraat kwamen we Berrie tegen.

Berrie was wereldkampioen vinzwemmen uit de klas van `72. Alom bekend.

Berrie wilde aansluiten bij onze intergalactische eenheid.

Wij wisten niet zeker of Berrie wel uit het juiste hout gesneden was, of hij wel de right man for the job was.

Immers ging het Teddy, Pieter en mij al meer dan goed af.

Okè hij kan dan goed vinzwemmen.. Maar red hij het ook 37645 lichtjaren van huis op planeet Omerta tussen het goendung-stam tijdens de jampotten oorlog?

Vroeg jij je af of vroeg ik me af? Vroegen wij ons af?

Nee Berrie was geen match. Dat hij goed kon vinzwemmen liet mij koud als een kapotte kachel.

Hij kwam er niet bij.. Wat zouden de mensen wel niet denken als er iemand naast ons liep met een iets te strakke leren broek aan en een vin op z`n rug? En bovendien liep berrie altijd uit de maat!

Goed om een langverhaal kort te maken gooide ik een dubbeltje in de put en deed een wens. Plons!

Schenk mij nog maar een ijskoude jonge jenever zei ik tegen de barkeeper.

Deze keer issie van het huis gabber!