Re.Re.Pesten

Op een echte zondagmiddag waarin iedereen een beetje aan het hangen is, surf ik een beetje over het net.
Op ColumnX lees ik mijn eerder gestuurde columns nog eens en wederom krijg ik weer een brok in mijn keel als ik mijn eigen Column lees over het pesten van mijn dochter.
Liters tranen zijn er gevloeid, met grote tegenzin naar school en vooral altijd maar boos op de hele wereld die voor haar zo gemeen is. Inmiddels is dochter 10 geworden, komen de eerste puberteitkriebels en begint ze zich steeds anders op te stellen. Dit met goed resultaat, dus onze energie met therapiesessies, zijn niet voor niets geweest.
Oké soms gaat er wat mis, zegt iemand nog een lelijk woord tegen haar maar dat houd je nu eenmaal niet tegen.

Behalve dan dat meisje dat iets verkeerd zei over haar vader die moest het dit keer ontgelden. Een vechtpartij ontstond waarbij de dames niets van elkaar heel lieten.
Krabben, haren trekken, schoppen en veel schelden, het kon niet op. Voor mijn dochter was de maat vol. Meisje met krabben, tot bloedens toe, op haar armen en gezicht naar huis, dochter idem.

Wanneer ik de moeder, met hoofddoekje, van dit meisje naar enige dagen tegenkom vraag ik wat er nou precies gebeurd is.
De dames waren wel ver gegaan en al gauw kwamen we achter de reden.
De een had geroepen: jouw vader woont niet meer bij jullie, waarop de ander terug zei: en jouw vader werkt niet!
Laaiend allebei maar daarna wisten ze precies wat ze aan elkaar hadden.

Tot dochter haar paard kreeg, tja jaloezie doet rare dingen met mensen en ze werd genegeerd. Tranen, tranen, tranen. Natuurlijk niet als ze op haar paard mochten rijden maar ja daar was ze heel stellig in: NEE.

Inmiddels weer maanden verder lijkt ook hier langzaam de lucht geklaard want ze hebben niet zoveel uithoudingsvermogen als dochterlief.
Iedere dag trouw heen, rijden, drollen scheppen, het kan niet op.

Nu heeft ze een hele andere vriendinnenkring opgebouwd, ze is de jongste maar doet niet onder voor de meiden van 13, 14 en 16.
Na een hele vakantie daar rondgehangen te hebben, logeer partijen over en weer is ze maar liefst niet een paar treden maar een hele trap gegroeid.
Haar zelfvertrouwen is met sprongen vooruit gegaan en sociaal gezien wordt ze steeds milder, zelfs naar ons.
Als ze te brutaal is wordt ze door haar vriendinnen teruggefloten en na een hele dag alleen maar PAARD, zitten de dames s’avonds op MSN om nog even bij te praten.
Als er iemand van buitenaf over een van de dames roddelt wordt deze GEBLOKT door iedereen en dat had ze nog nooit meegemaakt. Ze nemen het voor haar op, weg met die jaloerse buitenstaanders.

Helaas morgen weer naar school, ze wil niet. Het leren is stom en voor haar moeilijk maar vooral ze heeft ondervonden wat vriendinnen zijn.
Gelukkig kan ze na school weer naar de manege naar haar vriendinnen en anders….MSN.
Kortom het gaat geweldig met mijn grietje, eindelijk.