Recreatievoetbal

Sinds jaar en dag speel ik in het laagste elftal van de vereniging. Vroeger was dit het vijfde, nu is het inmiddels het derde elftal. Zonder dat ik er dus invloed op heb gehad ben ik gepromoveerd ! De reden is natuurlijk dat die sega en nintendo jongeren liever voor de pc zitten met hun volgevreten chipsbuiken dan dat ze in het weekend een potje voetballen. Ik kan het moeilijk begrijpen en voel me daarom best wel een oude lul. Toen ik een jaar of 22 was, reed ik zaterdagnacht taxi, om mijn verwende (toenalige) vriendin een beter leven te kunnen bieden cq haar laatste modewens te kunnen vervullen. Na mijn dienst die om 7 uur ’s morgens afgelopen was, kroop ik voor drie uurtjes in bed en vervolgens ging ik voetballen. Geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om eens een wedstrijd over te slaan. En als ik dan op het veld stond, dan realiseerde ik me niet eens hoe slecht we eigenlijk zijn. In 25 jaar veotbal heb ik nog nooit aan een kampioenschap mogen ruiken, laat staan dat een trainer van een hoger elftal interesse in mij als speler toonde. Toch had ik altijd het gevoel dat ik best een goede voetballer ben. Alleen: het komt er niet uit. Tja, en daar kan ik ook weinig aan doen. Maar ik wanhoop niet. Er zijn altijd mensen die nog erger zijn dan ik. Neem nou bijvoorbeeld onze keeper. Ik schat dat zijn IQ lager is dan de maat van mijn schoenen. Begrijp me niet verkeerd: het is eed jongen met een hart van goud, maar wel een beetje simpel. Hij staat in de goal omdat niemand anders dat wil en omdat wij hem vertellen dat hij moet keepen. Tijdens de laatste wedstrijd stond hij weer eens lekker te stunten. Nadat hij de bal naar de linksback had gespeeld, kreeg hij de bal retour. Dat had hij niet in de gaten. Iedereen natuurlijk roepen, maar op dat moment was hij met zijn gedachten ergens anders. Het gevolg was dat een tegespeler de bal simpel in ons doel kon schoppen. En toen werd hij wakker….Het leuke is dat je het hem eigenlijk niet kwalijk neemt. Toen we vroegen wat hij in godsnaam aan het doen was, antwoordde hij: “Ik was naar de koeien aan het kijken”. Nou, ik kan jullie verzekren dat er geen koeien in de buurt zijn. Maar goed, ik droom verder van een kampioenschap.