Soms gebeuren er zoveel dingen tegelijk dat je hoofd ervan gaat tollen. Het vergt dan heel wat organisatorisch talent om zaken op orde te krijgen en nieuwe emoties een plekje te geven. De reorganisatie van mijn gevoelsleven is op dit moment in volle gang en gaat gepaard met heel wat passen en meten om zaken in elkaar geschoven te krijgen. De euforie rondom de uitgave van mijn boek neemt veel ruimte in beslag en heeft sterk de neiging praktische zaken te overschaduwen. Een geboden kans om mijn droom waar te maken vraagt om aandacht en logisch nadenken. Dan is er het gebrek aan concentratie door donkere wolken in mijn hoofd, veroorzaakt door de spanning en angst rondom mijn gezondheid.
Een geplande operatie en een verontrustend uitstrijkje zweven rond tussen de brokstukken van gedachten. Moet ik me zorgen maken of mijn gevoelens rondom deze ontwikkelingen een plekje geven in een stoffig hoekje van mijn hoofd? Is een reorganisatie genoeg om een nieuwe kijk te krijgen op oude emoties?
Ik verplaats mijn gedachten van de ene hoek naar de andere en zoek een rustig plekje in mijn hoofd om mijn angsten tijdelijk weg te zetten. Achter elke deur die ik open vind ik een nieuwe emotie en alle kamers lijken vol. Soms moet er eerst chaos ontstaan voordat de orde kan worden hersteld dus sluit ik de deuren in mijn hoofd even niet zodat angst, emotie en verdriet vrij kan bewegen. Dolend door de gangen van mijn gedachten ontmoeten ze elkaar en koppelen oude emoties zich aan nieuwe. Als ware bondgenoten staan ze hand in hand en vormen een sterk front. Ben ik sterker dan mijn gedachten? Nu ze samenspannen overzie ik de chaos en ontdek een vorm van orde in het geheel. Een voor één wijs ik gevoelens naar hun nieuwe verblijf. Al mijn angsten achter een deur en de mooie herinneringen stapel ik keurig op in een kastje. Verdriet krijgt wordt gecategoriseerd en ligt netjes in de la. Onbelangrijke dingen gooi ik in de prullenbak en dringende zaken prik ik op het prikbord van mijn gedachten.
Langzaamaan ontstaat er een nieuwe vorm van orde en krijg ik het overzicht een beetje terug. Natuurlijk blijft er altijd wel wat over na een reorganisatie, maar ik besluit die tijdelijk op één hoop te gooien om bij de voorjaarsschoonmaak opnieuw te beoordelen.
Met blad volgeschreven en een leeg hoofd beweeg ik mij door de ruimte die in mijn hoofd is ontstaan. Het is niet veel maar de ruimte maakt nadenken mogelijk en voor zo lang als het duurt hebben emoties een vaste plek. Ongetwijfeld zal de orde weer verslonzen. Zodra nieuwe indrukken mijn hoofd binnentreden zal ik opnieuw moeten inventariseren en ook deze een plekje bieden totdat er opnieuw woningnood ontstaat.
Ik geniet van de ruimte en laat nieuwe emoties toe. Ik ben dankbaar voor wat ik heb en met wie ik dat kan delen. Ik ben dankbaar dat ik leef!
13 reacties
maurick · 10 maart 2009 op 08:52
[quote]Verdriet krijgt wordt gecategoriseerd en ligt netjes in de la.[/quote]
Krijgt wordt?
Ik vind het een sterk stukje. Ik voel je emoties als ik de tekst lees, en dat maakt het erg bijzonder.
LouisP · 10 maart 2009 op 09:11
F.
een prachtig werk, lijkt een fragment uit het boek ‘Vincent’, een andere kunstenaar.
als ” wordt gecategoriseerd” tussen aanhalingstekens wordt geplaatst zou het kunnen volgens mij.
L.
Mien · 10 maart 2009 op 10:51
Je gedachtengoed is columnwaardig.
Ik bewonder je moed en het optekenen daarvan.
Deze vind ik sterk en raakt mijn inziens de kern:
[quote]Onbelangrijke dingen gooi ik in de prullenbak en dringende zaken prik ik op het prikbord van mijn gedachten.[/quote]
Wellicht een schrale troost: Uit chaos groei je!
Mien
Mosje · 10 maart 2009 op 11:29
Ja, hoe krijg je de chaos in je kop geordend. Ik ken er maar één manier voor. Schrijven. Geldt net zo voor jou, lees ik keer op keer.
pally · 10 maart 2009 op 11:57
[quote]soms moet er eerst chaos ontstaan voordat de orde kan worden hersteld[/quote]
Een prachtige wijze uitspraak, die bovendien kracht en moed uitstraalt, Fem.
Door de inhoud heb ik niet zo’n zin te gaan zeveren over wat verschrijvingen.
Een krachtig stuk!
:kus:
groet van Pally
Bitchy · 10 maart 2009 op 14:37
Kan me je gevoelens zo goed voorstellen. Ik ben je dankbaar dat je dit hebt geschreven. Mooi!
:kus:
Syl · 10 maart 2009 op 17:37
Zet Fem op een gele post-it op m’n prikbord als voorbeeld :kus:
doemaar88 · 10 maart 2009 op 17:41
Een emotioneel stukje met mooie zinnen;
[quote]Een geplande operatie en een verontrustend uitstrijkje zweven rond tussen de brokstukken van gedachten.[/quote]
[quote]Is een reorganisatie genoeg om een nieuwe kijk te krijgen op oude emoties?[/quote]
[quote]Onbelangrijke dingen gooi ik in de prullenbak en dringende zaken prik ik op het prikbord van mijn gedachten.[/quote]
Erg knap dat je het zo kan verwoorden!
SIMBA · 10 maart 2009 op 17:50
Goed om af en toe te reorganiseren, maar de redenen waarom….das dan weer minder.
Vooral veel schrijven Fem, goed voor jezelf maar ook goed voor ons allen!
Nikita · 10 maart 2009 op 18:58
Zeer kunstig geschreven! Doet u mij alstublieft ook zo’n hoofd 🙂
KawaSutra · 11 maart 2009 op 01:10
Jammer dat je op deze manier zoveel levenswijsheid moet opdoen. Aan de andere kant ben je daardoor nu wel een rijk mens.
Fem · 11 maart 2009 op 07:34
Bedankt voor alle lieve en positieve reacties!
:oeps: Zonde dat ik teveel chaos in mijn hoofd had om de verschrijvingen er uit te filteren, maar ik ben blij dat het me is vergeven 😀
klapdoos · 11 maart 2009 op 07:46
Mooi en vol emotie geschreven, voor mij persoonlijk ook zo herkenbaar als ex kankerpatiente. Blijven schrijven is het motto om je hoofd de prioriteiten te geven die jij op dat moment nodig vind. Sterke column,
groetjes van leny