Respect! Nu tijdelijk voor één euro!

Gebrek aan talent, karakter, deugden, geluk en schoonheid kun je makkelijk maskeren. Compensatiegedrag noemt men dat. Je kent het wel: kleine pik, grote auto. Ik moet altijd erg lachen wanneer bepaalde mensen weer eens iets gekocht hebben wat hun leven zou moeten verrijken. ‘Iets handigs’. Een nieuwe mobiele telefoon met camera, 40 gig geheugen voor de geïntegreerde organizer, GPS en voice-command-control waarvan je de handleiding heel handig en snel via internet kunt downloaden en printen. Zo’n handleiding blijkt dan als 3600 pagina’s tellend boekwerk uit je printer te rollen. Soms vanoit die Sjienees in hut Nedderlonds vartalt maar soms ook gewoon onbegrijpelijk omdat de trotse bezitter er gewoon te stom voor is. Hij/zij pronkt met het nieuwe speeltje maar doet er verder nooit iets mee. Nou ja, jou bellen: ‘Je raad nooit wat ik gekocht heb…?’

Of een 184-delig, 8-voudig gesmeed Damast-stalen messenblok (made in Taiwan). De bezitters van zo’n onmisbaar setje blijken vaak nauwelijks in staat een ei te bakken, laat staan een vis te fileren zonder hun eigen handen tot bloederige stompjes te hakken. Maar goed, als je als persoon weinig te bieden hebt, over weinig talenten beschikt, is verschuilen achter dit soort producten een redelijk alternatief om je vrienden te vriend te houden. Dat wil zeggen, indruk te maken. Je moet toch wat he?

Verschrikkelijk hè, dit consumptie gedrag. En het ergste is, volgens sommigen, dat deze lariefarie producten ook nog eens aangepresenteerd worden door functioneel naakt. Al dan niet gevulde kleuters als Georgina Verbaan die het nieuwste softwareproduct van Microhard aanprijzen. OK, slecht voorbeeld; dit is zelfs voor de snelste reclamejongen geen haalbare kaart. Marco Bakker die de nieuwste cruisecontrol staat te promoten in een parkeergarage? Klinkt al geloofwaardiger.

Maar goed. Iedere fabrikant gaat tot het uiterste om zijn of haar product aan de man/vrouw te brengen. En het werkt. Want we doen er allemaal in meer of mindere mate aan mee. En we worden er allemaal op onze eigen manier weer een beetje gelukkiger door. We kopen onze eigen misere af door ons te laten misleiden, door het kopen van totaal overbodige rommel en (on)gezond voedsel.

So what!

Ik wed dat degenen onder ons die het hardste ageren tegen bovengenoemde alledaags gedrag zich laten verleiden tot iets waar ik pas ècht van over mijn nek ga. Een nieuw product, want meer dan dat is het niet, een nieuw product waarvan één iemand waarschijnlijk stinkend rijk gaat worden en waar wij, sorrie, jullie met z’n allen je schuld gevoel mee afkopen. Een product waarmee jullie zeggen een statement te maken. Een vuist tegen iedereen die er anders over denkt. Een oproep aan iedereen die gelijkgestemd is. Een teken dat we elkaar respecteren.

Een oranje armbandje.

Respect is een product geworden en het is te koop voor één euro.