Reuring in Roerdonk (4) Slot

Na een wilde achtervolging ben ik onderuit gegaan, met de door mij gestolen Harley. Nu kijk ik in de loop van een pistool.

Voorzichtig kom ik overeind. De man tegenover mij haalt zijn neus op. Plotseling herken ik hem! “Jochem Snot,” roep ik. De ogen van mijn opponent puilen uit. “Wat? Hoe weet jij dat?” Op de achtergrond hoor ik Hagel grinniken. Jochem Snot, dat was de bijnaam die we aan Johan Dweiel-abner hadden gegeven, vroeger op de basisschool. Hij haatte dat. Telkens als iemand Snot tegen hem riep, ging hij geheid door het lint. Snot heeft hiervoor zelfs een meisje het ziekenhuis in geslagen. Kort daarna werd hij van school verwijderd. Ik heb hem nooit meer teruggezien. Tot nu. Verbouwereerd staart hij mij aan. Vervolgens draait hij zijn roodgekleurde gezicht naar Hagel. Die buldert van het lachen. Snot’s ogen spuwen vuur, en hij laat het pistool zakken. Dit is mijn kans. Met volle kracht schop ik mijn belager snoeihard in zijn kruis. Hij hapt naar lucht, slaat dubbel en valt over mij heen. Stan Hagel schrikt, en wil in actie komen. Te laat. Ik heb het pistool van Jochem over gepakt en richt het op Hagel. Hij grijnst, springt op mij af, maar struikelt over zijn maat. Door deze laatste valpartij laat ik het pistool afgaan. Hagel kijkt mij met verbaasde ogen aan. Op zijn voorhoofd ontstaat een rode vlek. Ik zie het leven uit zijn ogen verdwijnen. De vetklep zakt in elkaar. Morsdood. Daar ben ik mooi vanaf. Jochem krabbelt overeind, en voor de zekerheid schiet ik hem door zijn voet. Snotverdomme! Zo kan hij geen kant meer uit. Vanuit de verte klinken sirenes. Mensen komen op uit hun huizen. Reuring in Roerdonk! Het was me het dagje wel. Ik ben kapot!

Enkele dagen naderhand is de begrafenis van Peer. De aanslag op mijn oude dienstkameraad is landelijk nieuws geweest. En druk is het! Het wordt een emotionele aangelegenheid. Zijn dood is weliswaar gewroken, maar er blijven veel vragen openstaan.

Hoe wist Stan Hagel bijvoorbeeld dat de informant bij de parkeergarage van het Hilton rondhing? Willie Plankgas, de wethouder, klapt uit de school. Tijdens het verhoor door de politie, waarbij de onweerlegbare foto op tafel kwam, sloeg de wethouder gelijk door. Plankgas werd gechanteerd door de informant, met dezelfde foto. In paniek was de wethouder naar zijn grote vriend Stan Hagel gegaan. Die gaf hem duidelijke instructies. Toen Plankgas de informant naderhand bij het Hilton had gespot, schakelde hij Hagel meteen in. Deze was op zijn eigen wijze in actie gekomen, en had korte metten gemaakt. Wie wind zaait zal storm oogsten.

De dienst is afgelopen. Als ik wegloop van de begraafplaats, zie ik bij de ingang een motorrijder staan. Hij kijkt me aan. Ik huiver.

Slot