Rijk!?

Buurman doet iets met speelautomaten en vult zakken vol geld. Maar ondanks zijn rijkdom blijft hij voorlopig nog gewoon naast ons wonen. Hij maakt af en toe zelfs een praatje. Vooral als hij iets nodig heeft. Vanmorgen is het weer zover. Buurman loert over de schutting en roept: ,,morgen buuv, ,heb jij een fietspomp?” ,,Morgen buurman’ groet ik terug. Ik loop naar de schuur en mompel ,, ik zal kijken of hem kan vinden”.
,,Krap zeker zo’n schuurtje” zegt buurman en rekt zich uit om het beter te kunnen zien.

Eigenlijk hadden mijn buren net zo’n schuurtje. Maar met de opbrengst van zijn speelautomaten is deze verbouwd tot extra badkamer voor zijn kinderen. Met bubbelbad en sauna.
,,Sinds die twee garages naast mijn huis zijn gebouwd, heb ik ruimte zat”schept hij op.
,,Ja jij wel” foeter ik inwendig en probeer al hangend over twee fietsen de fietspomp uit een hoekje te vissen.
,,Lekker weertje trouwens” en ondertussen smeert hij zijn neus in met zonnebrandolie ,,ik krijg alweer vakantiekriebels. ‘By the way’ zijn jullie weer naar de camping geweest?’
De fietspomp is verder weg, en mijn armen zijn korter, dan verwacht. Mijn benen bengelen ongemakkelijk tussen hemel en aarde. Ik schaaf mijn knie. Ik kan nog net ‘ja’ stamelen.
,,Weet je waar jullie eens heen moeten gaan” en buurman leunt over de schutting om te kijken waar ik blijf. ,, Naar Dubai. Altijd mooi weer, brandschone straten, perfecte bediening en in het naseizoen kost dat slechts 2500 euri per persoon”
Ik slik en reken uit dat het bedrag, keer 5 personen, ruim voldoende is om de bovenverdieping te verbouwen. En ook nog in te richten. Met een rood hoofd houd ik de fietspomp omhoog. Buurman pakt hem zuchtend aan, sloft richting garage, en draait zich plotseling om.

,,Trouwens buuv, heb je het grote nieuws al gehoord? We hebben een Chateeuw gekocht.”
,,Een Chawat? ” roep ik verrast.
,,Ja een Catheeuw. Zo’n kasteeltje in Frankrijk met een flinke lap grond erbij” verduidelijkt hij.
,,O, je bedoelt een Chateau” Hoewel mijn Frans niet verder gaat dan trottoir, directoire, dressoir, etcetra, begrijp ik wat hij bedoelt.
,,En we gaan ook verhuizen” .
,,Naar Frankrijk?” roep ik verbaasd, en plotseling lijkt het alsof er een goddelijk aureooltje boven het hoofd van mijn buurman verschjnt.
,,Nee buuv. Op die grond laat ik vakantiehuisjes zetten, die heb ik op papier alweer verkocht en daar verdien ik zo’n twee miljoen mee. Van de winst koop ik die villa aan de rand van de stad. Weet je wel, die met dat zwembad en een tennisbaan.”
“Leuk voor jullie” juich ik ietwat te enthousiast en ondertussen hoop ik op nieuwe ‘gewone’ buren. Ik heb liever Jan met de Pet naast me wonen dan Jean met een aureooltje.

Intussen haalt de buurman omslachtig de fiets, met platte band, uit een van zijn garages. Even, heel even, ben ik jaloers. Een huis met een zwembad en tennisbaan dat moet hartstikke leuk zijn. En dan nog een huisje in Frankrijk, een mooie auto, verre vakanties en bubbelen in een bubbelbad. Wauw! Maar dan bedenk ik hoe vaak de buurman weg is, en op welke manier hij zijn geld verdient. Ik bedenk hoe heerlijk we hier wonen, en hoe blij we zijn als we iets nieuws kunnen kopen. We zijn gezond en gelukkig met elkaar. Dat is pas rijkdom. Ik hoor de buurman lucht in zijn fietsband pompen. Gebakken lucht. Ach, al hebben mijn buren veel geld en luxe. WIJ hebben tenminste een fietspomp.