Roker en vader in een bos

Hoe langer je kan fietsen hoe leuker het wordt, zeker als je vanuit de wijken het buitengebied in rijd.
Het is zondag middag en het is mooi weer,dat wil in dit geval zeggen een lekker zonnetje en een temperatuur van ongeveer 7 graden boven nul. Dit kan ook anders zijn op 10 december,het kan bijvoorbeeld sneeuwen maar ook dat kan mooi weer zijn alleen is fietsen dan meer een gevecht met de zwaartekracht dan een ontspannen ritje over de geasfalteerde wegen buiten de bebouwde kom.
Het ligt aan de heersende bui die dag of ik kies voor een geasfalteerde weg of de modderpaden in de dieper gelegen bossen,uiteindelijk kom je overal auto’s tegen.
Rare dingen die auto’s maar des te gekker zijn de mensen die zich in deze angstwekkende moord machines plaatsnemen,de gezinnen op zondag.
Het lijkt erop alsof deze mensen niets anders willen dan een autoritje naar de bossen om daar de kinderen uit te laten.
Waarom niet fietsen?

Ze komen vanuit de wijken in de omliggende gemeenten en gaan met hun anti-rook hoofd naar een parkeerplaats waar niemand meer snapt hoe en waarom,als je het nog wel snapt dan ben je gewoon niet helemaal van deze wereld.
De anti-rokers heffen het vingertje op bij het zien van een roker en laten hun kinderen zien hoe de roker zichzelf naar de klote helpt,alleen vergeet papa of mama hierbij iets extra’s te vermelden.
“Kijk mijn jongen dat is een roker en die helpt zichzelf de engste ziektes zijn lijf in”, en de jongen kijkt met grote ogen naar de roker waarop de roker antwoord “Kijk beste jongen dat is jouw vader en hij staat elke dag met honderdduizenden andere randdebielen met draaiende motor in een file en blaast daarmee de kankerverwekkende stoffen de lucht in”, en de jongen snapt het niet meer.
Niet zo gek dat hij het niet meer snapt want dit word een kind van 8 jaar oud gewoon teveel.
De vader sommeert de roker maar snel uit het zicht te verdwijnen want hij vind het nog al grof om zoiets tegen een kind van 8 jaar oud te zeggen waarop de roker antwoord “Wie begon er nou mee?”.
Inmiddels spreekt de moeder ook schande van het voorval maar moppert tijdens het verder wandelen tegen haar man dat de roker wel een kern van waarheid heeft met zijn opmerking en dat haar man voortaan maar wat zachter moet praten in het bijzijn van onbekenden.
En ze verdwijnen weer anoniem in de verte.