De herfst weer volop in het land. Wind waait door de bomen. Zware luchten aan de hemel. Bladeren voor de zon, die mager schijnt. En dan stoppen met roken? Welke idioot verzint zoiets. In een jaargetijde van nostalgie en stil verlangen, doordrongen van haast iedere vorm van afscheid en stormachtig voor het hart, is dit welhaast de duivel verzoeken. Wandelen in de natuur geeft dan ook geen bevrediging meer. Riekend mos, zompige grondluchten, bedorven bladgeur, de dood ademt uit. Een wellust voor elke parfumontwikkelaar, een voedingsbodem voor laboranten, op zoek naar nieuwe odeur. Het lichaam mag niet stinken dus worden we besprenkeld met fabrikaten die het resultaat zijn van ons eigen afval. Poep en pies. Wie houdt wie nu voor de gek? En wat vinden we nu eigenlijk lekker? Legitimeert dit nou het opsnuiven van sigarettenlucht en wat daar aan vooraf gaat, het consumeren van de stinkstok?
Och het blijft toch wel moeilijk. Reeds een week gestopt, komt de moeilijke periode. Zie je wel dat het lukt, het valt best mee, … onderschatting. Zware film daar bij die rode molen … toch maar even iets weggeslikt. Kwaal verergeren, de adem stokt toch al in de keel (homeopathische beslissing). Ik ga door waar ik gebleven was. 1 Week, 2 dagen en 15 uren rookvrij (min 4x 5 minuten).
Nog even afscheid nemen van de zomer. Ik leg mijn neus in het gordijn en snuif de laatste resten sigaret op. Nog even koester ik gordijngeuren. Mijn neus is weer blij!

Rookmien

[img align=right]http://www.innerned.com/images/peuk.gif[/img]

[i]”Rookverhalen”, een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in het najaar van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.[/i]

Categorieën: Vervolg verhalen

Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder