Ben ik blij dat ik niet de enige ben die afscheid neemt van iets. Is het in mijn geval slechts het afscheid van ongezonde gewoontes, de natuur heeft meer te verdragen. Miljoenen blaadjes vallen van de bomen. Het bladverlies moet toch aan het hart gaan van al die bomen. Juist in het jaargetijde dat bol staat van regen, wind en kou zal zo’n boompje toch zijn beschutting hard missen. Raar geregeld in die natuur. Ik zou zo’n boompje toch wel een winterkleed geven. Gelukkig verliezen wij geen bladeren, hooguit een beetje het gemoed.
Bij de wisseling van de seizoenen hoort ook wisseling van stemming en wisseling van muziek. Herfstige klassiek bijvoorbeeld. Hoe lekker zou het nu niet zijn om bij mijn nieuwe aanwinsten een lekker sigaretje te roken. Lekker langzaam inhaleren op de pianoklanken van Satie. Of zwaar stomen op het Abschied … van Mahler.
Das Lied von der Erde. Als de natuur tot rust komt wordt mijn gemoed juist stemmig. Dat spoort de creativiteit dan weer aan. Net als stoppen met roken. Waarschijnlijk ontstaan er luchtgaten in de hersenen waarin het idee zich nestelt. Het idee krijgt lucht. Het is dan slechts een kwestie van vormgeven en uiten. In plaats van rook adem je creativiteit uit.
Ook de verwondering krijgt weer een kans als het roken achterwege blijft. De waas die voor je ogen hangt verdwijnt als sneeuw voor de zon. Je ziet weer van alles, je ruikt weer van alles. Prikkeling van de zintuigen is een goede voedingsbodem voor verwondering. Stoppen met roken, wisseling der seizoenen … ach, … is alles niet een kwestie van tijd!
Rookmien
[img align=right] http://www.innerned.com/images/peuk.gif [/img]
[i]”Rookverhalen”, een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in het najaar van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.[/i]
0 reacties