Brak water, brakke zon, brak lijf. Het zoete zilte water klotst in mijn buik. Te veel water na te veel bier wellicht. Maar niet genoeg water, want mijn hoofd heeft het zwaar. Te veel Heineken, te lauwe temperatuur. De zon glanst naar binnen. Straalt rond mijn hoofd. Blauwe rook voor mijn ogen. Ik voel me brak. Te veel café, te veel dans, te veel theater, te veel Storm. Geen ijs gebroken. De ochtend brak door. Veel dun water dept mijn gemoed. Tanks rijden over me heen in een wee gevoel van ochtendgloren. Langzaam vertrekken ze uit mijn droom, een spoor van vernieling achterlatend, echter zonder bloed. Ik hoest mezelf nu echt wakker, of liever gezegd brakker. Gisteravond weer gerookt. Als een paling. Groen voor de ogen. Vette sigaretten, bah. Hoe moet dat nu verder? Misschien dansen in plaats van roken, nachtenlang! Trekdrop helpt niet meer. Dan maar ‘dancing the night away’.
Ik voel me slap als een natte sigaret die ligt in een restant verschraald bier in een verdwaalde asbak. Why me, why me? Johnny Logan zeurt in mijn kop. Ook dat nog. Ik kijk mezelf berispend en streng aan in de spiegel en schiet vervolgens in de slappe lach. Mijn weekend kan niet meer stuk, het is pas zaterdag. Degustas tu, zjakiera, degustas tu, whenever, whatever. Het is nog ‘a long walk’ naar de zondag.
Eerst werken op de bieb. Dat pakje moet nu wel snel op. Ik worstel mezelf door de eerste 5 peuken en m’n rug protesteert. Vlammende pijn schiet van rechtsachter naar rechtsvoor door mijn lijf. Splijtende passing. Nog effe doorzetten en de volgende barrière ligt voor me. Een nieuw pakje of stoppen? Valse schijn, open deur.
Achter in mijn hoofd ligt een stemmetje in een deuk van het lachen en wentelt zich in restjes vuur en rook. Welke aangelegenheden moet ik nog allemaal doorstaan, en kan dat rookloos? Tentamen-aangelegenheden, werkstuk-aangelegenheden, op sterven na dood-aangelegenheden, liefdes-aangelegenheden, verveling-aangelegenheden? Of is het slechts de macht der gewoonte die mij telkens in verleiding brengt?
Temptation. Ik hou vol, ‘don’t give up’ zingt Gabriel, engel in nood, ‘because you have friends’ zingt Kate, in ‘t bos. Dit is geen leefbare Rob, maar een brak antwoord op brakke vragen. Een schrale troost, schraal bier en een verlept peukie. Ik kies de trieste middenweg. Alleen nog in ’t weekend paffen.
Rookmien
[img align=right]http://www.innerned.com/images/peuk.gif[/img]
[i]”Rookverhalen”, een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in het najaar van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.[/i]
0 reacties