Sambal bij meneer?

Het is net een afhaalchinees. Een klein loket op de tweede verdieping. Kronkelende gangen door om bij dit afgelegen stuk te komen. De weg erheen was al niet makkelijk. Maar de weg vinden is al net zo moeilijk. Zwiep! Het schuifraam gaat open en twee ogen kijken hem vragend aan. ‘Ik kom wat inleveren, kan dat hier?’ ‘Kan je het drinken?’ vraagt ze, hem niet aankijkend. ‘Drinken?’ Nou nee, daar is het niet voor bedoeld. Sommige mensen slikken het door maar na de moeite die ik ervoor heb gedaan om het hier te krijgen, heb ik liever niet dat je het op zou drinken’. ‘Oh, maar dan staat u bij het verkeerd loket meneer, twee balies verder om het in te leveren in plaats van op te drinken’. Baf! Het loket is dicht. Hier moet hij even van bijkomen en zuchtend neemt hij een moment voor zichzelf. In welke instelling is hij beland?

Volgende loket. Hij probeert het zakje met daarin het potje vloeibaars nog neer te zetten maar het valt om, met als gevolg een duizelige inhoud. Zwiep! Het volgende schuifraam met daarachter twee vragende ogen. ‘Deze kon ik hier inleveren volgens uw collega twee balies verderop’. ‘Dat klopt meneer, heeft u het formulier bij u met daarop de gegevens?’ Shit, ook dat nog. Het zweet breekt hem uit en paniek sluipt de gang in. Het zit in de laatste zak die hij doorzoekt, verfrommeld door de moeizame heenreis. ‘Ah, u komt het inleveren om na te kijken op de kwaliteit? Helemaal goed.’
Hij schuifelt nog wat heen en weer voor de balie, lichtelijk bedremmeld door de situatie. ‘Kan ik nog iets voor u doen meneer?’ Kuch. ‘Uuhm, ja, wanneer hoor ik de uitslag?’ ‘Dat ligt aan de kwaliteit, hoe langzamer het zaad, des te langer zal u moeten wachten op de uitslag, hahaha.’
Met rode konen druipt hij af, zich voornemend deze hele situatie snel weer te vergeten. Hij heeft niet gekeken of ze zaadvragende ogen had. De volgende keer ga ik mee, sletten achter de balie.