Schaamteloos

Verradelijk liep ik vandaag met mijn zeer flinke zonnebril op school school. Sjaal om je hoofd en loop opperbest met je lelijke laarzen door die grijze gang met goedkope schilderijen aan de muur. De ochtend was me in een oogwenk voorbij gegaan, zonder ook maar enige affectie voor rode lippen of twiggy wimpers. Nee dit alles wat niet voor mij bestemd vandaag, ik drentelde de hele school af om mijn artikel in te leveren. Het artikel wat 1500 fraaie woorden bevat over 1 simpel gedwee boek. En als ik dan even hondsbrutaal mag zijn: Ik was best trots op me zelf. Die ‘best’ staat daar om het een beetje af te zwakken. Want na het inleveren voelde ik me zo fier als een pauw. In mijn klas zitten maar weinig boekenwurmen. En denk nou niet meteen aan het type met hoog opgetrokken sokken en verschillende varianten van het Harry Potter brilletje op hun neusje.

Want stiekem heb ik een heleboel liefde voor boeken. Vooral diegenen die vol met drama zitten. Soms zit mijn liefde voor boeken verscholen. Diep achterin mijn eigenwijze bolletje. En soms komt hij weer tevoorschijn, dan krijg ik zin om naar onze centrale bibliotheek te gaan. Zin om zonder confusie met een sjaal in mijn haar en lelijke laarzen door de bibliotheek te lopen. Sinds kort ben ik verslaafd aan Nederlandse Literatuur. En nog steeds noem ik mezelf geen boekenwurm. Ik ben een fanatiek lezer van tijd tot tijd.

Vandaag liep ik ook in een heuse ‘bieb’. Geen wijkbibliotheek nee onze centrale. En vergelijk hem asjeblieft niet met die aanzienlijk grote bibliotheek met die foeilelijke gele buizen erop in Rotterdam, want dan heb je het goed mis. Na twee willig gewenste boeken uit te hebben gekozen liep ik door naar het achterste gedeelte van onze bibliotheek, daar waar niemand komt. Denk nou niet meteen een zo’n soort ruimte in de videotheek waar rode lichten branden en lugubere engerds door het rolgordijn lopen om zich te bevinden in een wereld, daar waar alles mag. Nee, begrijp me niet verkeerd. Daar in dat achterste gedeelte stonden er wel een miljoen hupse informatieboeken. Sommigen waren zeer averechts en gingen over baby’s en seks. Anderen waren boeken over Andy warhol, Dries van Noten, Viktor & Rolf. En ga zo maar door. Ik heb er wel ruim drie kwartier gezeten om toch even te bladeren door die boeken. De boeken waren zo dik, of laten we zeggen ik was zo lui dat ik ze toch niet meenam op de fiets. Zonder tas en met de vijf-kilozware boeken kom je niet ver. Elke keer kwam er een bibliotheekjuffrouw voorbij rijden op haar automatische boekenkar. Ze deed net alsof ze ingebrachte boeken netjes terugzette. Maar toen ik voor de 5e keer hetzelfde boek voorbij zag komen leek het toch alsof ze mij bespioneerde. Niet zo zeer dat ze een gluurder was. Volgens mij was ze eerder bang dat ik mooie plaatjes uit het dikke boek zou scheuren. Want wat waren ze mooi. Volgende keer neem ik ook een kar mee. Eentje voor achter mijn oranje fiets. Zodat ik alle Viktor en Andy boekjes kan meenemen en geen last meer heb van rare bibliotheekjuffen.

[img]http://i5.photobucket.com/albums/y181/Rubyaap/Twiggy2.jpg[/img]

Ps: Ik wil dit bovenstaande book: Don’t forget my name. Een zeer fijn fotoboek over deze griet. Maar dat had onze bibliotheek nou net even niet.