Schrijfstofzuiger

Huishoudelijk werk is saai, hoor ik wel eens. Ben ik het helemaal niet mee eens. Er zijn huishoudelijke apparaten die diep respect afdwingen. Persoonlijk heb ik een heilig ontzag voor de stofzuiger. Het apparaat is superhandig hoor, daar niet van. Maar het ding kan voor rare verrassingen zorgen en dan verandert een zuigklusje van niks in een urendurende ergernis. Laatst slingerde er een bierdop onder de bank. Plotseling ging het zachte gezoem van mijn stofzuiger over in een slurpend geluid en meteen begonnen er rode alarmlampjes te branden. De dop bleek muurvast in de slang te zitten. Natuurlijk precies in het midden en elke stok die ik in huis had, was te kort om het kreng los te krijgen. Dus ging ik over tot plan A; koppelde de slang af, liep ermee naar buiten, en ramde het geval met een rotgang tegen de muur. Helaas, dop bleef zitten waar die zat en was er met geen mogelijkheid uit te krijgen. Tijd voor plan B. Ik zette de rubberen slurf aan mijn mond, haalde diep adem en blies, als een tetterende olifant, mijn longinhoud leeg. Dop gaf geen krimp. Pas na wat knijp- en duwwerk gaf dop zich gewonnen, schoot los en viel kletterend op de tegels.

Het is me raadsel waarom stofzuigermonden zo worden gemaakt dat er voorwerpen in verdwijnen die de boel kunnen verstoppen. Hoewel ook kleine objecten voor een hoop ongemak zorgen. Laatst schoot er, met een zacht getinkel, een gouden oorbel de stofzuiger in. Tenminste, ik dacht dat het een oorbel was want ik verloor er eentje op de plek waar ik aan het stofzuigen was. Ik peuterde de zak uit het apparaat en schudde de inhoud leeg op een krant. Plukte katten- en hondenharen uit elkaar en wroette tussen blaadjes, pluisjes en wat al niet meer. Oorbel bleef onvindbaar. Wel vond ik een koperkleurige punaise.Waarom maken ze stofzuigers niet waarvoor ze zijn bestemd namelijk: voor het opzuigen van klein spul zoals stof, aarde, zand en haar?

Onlangs werd ik zelfs aangevallen door mijn stofzuigerslang. Ik stond op het punt om naar een nieuwjaarsbijeenkomst te gaan toen mijn poes een plant uit het raam kieperde. Ik pakte de stofzuiger, zoog de aarde weg en verwijderde een plukje kattenhaar dat zich op mijn zwarte laag uitgesneden truitje had genesteld. Maar de zuigkracht was sterker dan ik dacht en plotseling vergreep slang zich aan mijn linkerboezem. Met twee handen lukte het om mijn belager af te schudden en, op een rode ronde vlek na, bleef ik ongeschonden. ‘Trekt wel weer bij’ dacht ik en vertrok naar de nieuwjaarsborrel. Daar staarde een groepje aangeschoten jongemannen ongegeerd naar de rode vlek op mijn decolleté. ,,Zuigzoen gehad?” ginnegapte de stoerste van het stel. ,, Goed geraden,”antwoordde ik met een rode kop.
Huishoudelijk werk saai? Dacht ut niet!