Vlak voor sluitingstijd ren ik nog even binnen. Het is een lui-lekkerland voor vrouwen. Iedere mogelijke gala creatie hangt in een kledingrek en ik mag er op jacht naar DE ultieme jurk. Al snel blijkt dat mijn lengte (1.79) een probleem is. Met een knalrood hoofd van inspanning om alles zo snel mogelijk te passen, waarbij de enige aanwezige mannelijke klant riant uitzicht heeft in mijn pashokje, laat ik mij niet verleiden door de eigenarese van de zaak om genoegen te nemen met iets dat half gala uitstraalt. Erger nog, met mijn lengte zijn het coctail jurkjes geworden. De laatste jurk wordt subtiel aangegeven met de mededeling dat ik echt beter terug kan komen op een ander moment.
Alsof er een klein engeltje op mijn schouder zit, deze laatste jurk zit als gegoten. Voldaan ga ik naar huis.
Thuis slaat mijn fantasie op hol, trek de jurk aan en waan mezelf op een groot bal. Op mijn tenen dans ik door de kamer en voel mij een echte prinses in het zwarte fluweel dat bijna de grond raakt en mijn blote schouders laat zien. Zo vrouwelijk en sexy heb ik mij lang niet gevoeld, wil eigenlijk direct de deur uit en showen bij vriendinnen. Vol zelfvertrouwen hun “ohhhhhh” en “ahhhhhh” aanhoren.
De volgende dag worden mijn minnaar en ik een een super sjiek hotel ontvangen. ’s Middags is er eerst nog een presentatie die veel te lang duurt en bijna slaapverwekkend is.
Eindelijk mogen we terug naar de hotelkamer om ons om te toveren in de sprookjesachtige kleding. Daar sta ik dan, IK, IK in gala. Schoenen met een klein hakje, wat mij al gelijk dichter bij het plafond brengt, haren strak in de krul en het zwarte gewaad om mijn lichaam. Mijn minnaar zegt niets. Zelfs als we richting het feest lopen, zegt hij nog steeds niets! Er flitst van alles door mijn hoofd, voel mij onzekerder dan ooit en probeer nog op te letten dat ik niet lang uit ga met die hakken. Iedereen wordt een rondvaartboot gewezen, die ons naar de eindbestemming zal brengen. Bij het instappen maak ik al mijn eerste blunder door mijn hoofd te stoten. Ben toch iets langer nu dan dat ik zelf kon inschatten.( Het is net als met inparkeren in een vreemde auto, je kunt moeilijk de afstand bepalen.) Mijn minnaar doet nog een poging gedurende de rest van de avond om mijn eer te redden, hij sjort verschillende keren mijn schouderdrapering omhoog, waardoor er minder bloot te zien is. De vrouw vol zelfvertrouwen, de sexy lady, is verdwenen en die nacht stapt er een “gewone” lange slungel haar hotelbed in. Dodelijk vermoeid, en absoluut geen zin in een potje avontuurlijke sex. Laat staan de Kamasutra-achtige kunstjes, alles doet pijn, maar vooral mijn ego! 🙁
Categorieën: Algemeen
13 reacties
Bakema_NL · 26 juni 2004 op 10:11
Lullig en lollig stukje. Er zijn vrouwen die dit soort kleding niet dragen, maar er gewoon voor gemaakt zijn en er zijn vrouwen die zich er beter niet aan kunnen wagen……bv mijn eigen vrouw, dat gaat gewoon niet samen. Jammer van je avond. Een ondersteunende foto bij het stukje ter onzer beoordeling kan misschien weer een impuls zijn voor je zelfvertrouwen, een andere kijk, in dit geval de kijk van anderen, op zaken, kan misschien verfrissend zijn. 😉
Farfalla · 26 juni 2004 op 15:18
Mannen af en toe. Waarschijnlijk stond het je gewoon geweldig, maar DACHT hij er niet eens aan om er wat van te zeggen. Dat ie je jurk goed wilde doen (heb bloot bedekken) was waarschijnlijk omdat je er zo adembenemend uitzag dat hij bang was dat een andere man er snel met je vandoor zou gaan!;-) Schaam je niet voor je lengte. Beter mooi groot dan lelijk klein. Het heeft soms zijn voordelen. Bij concerten enzo!!:-) Wel leuk geschreven, van zulke columns wil ik er meer!:-)
Mosje · 26 juni 2004 op 17:30
[quote]Mijn minnaar doet nog een poging gedurende de rest van de avond om mijn eer te redden, hij sjort verschillende keren mijn schouderdrapering omhoog[/quote]Met minnaars moet je ook niet naar feestjes gaan en zo. Met minnaars moet je de liefde bedrijven. Daar zijn ze voor. 🙂
sally · 27 juni 2004 op 00:48
Wat jammer dat je zelfvertrouwen je in de steek liet.
Voor een groot deel veroorzaakt door je minnaar nog wel.
Heel veel mannen zijn gek op lange vrouwen.
Volgens mij gaat de nieuwe generatie allemaal naar de 1.80. Mooie lange benen.
Hij was jaloers, volgens mij. Bij voorbaat.
Geniet ervan. En blijf altijd tegen je zelf zeggen dat je de mooiste bent.Dan straal je zelfvertrouwen uit en ben je aantrekkelijk voor iedereen.
veel liefs Sally
Dees · 27 juni 2004 op 01:00
Volgens mij moet je bij zulke aankopen altijd een verschrikkelijk kritische vriendin meenemen. 1 die de verkoopsters ronddirigeert en die het je zouteloos meedeelt als je cleavage tot je navel loopt.
Je snapt het al, herkenbaar verhaal 🙁
Maar wel leuk! 😀
Grtz,
Desa
Dees · 27 juni 2004 op 01:00
dubbel
😕
Louise · 27 juni 2004 op 09:06
Oneerlijk eigenlijk hè. Zulke momenten zijn vreselijk om mee te maken, maar om te lézen…
Hartstikke leuk opgeschreven!
viking · 27 juni 2004 op 09:24
Je lengte en dat jurkje zal het probleem niet zijn. Ik zou eens met een paar vriendinnen gaan sjoppen en een nieuwe vriend uitzoeken.
[quote]Ik vind het leuk om iets voor haar uit te zoeken. Als ik iets uitzoek wéét ik dat ik haar mooi vind en dat andere mannen zich ook aan haar verlustigen. Zij wéét dan ook dat wij haar met zijn allen mooi vinden. En dat is goed voor haar zelfvertrouwen, haar humeur en haar algehele doen. Ze wordt dan nog mooier en het circeltje is rond.[/quote]
[url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=1307]meer?[/url]
Mosje · 27 juni 2004 op 11:36
[quote]en die het je zouteloos meedeelt als je cleavage tot je navel loopt.[/quote]Laat ik nou bij god niet weten wat een cleavage is. Dacht dat het iets te maken had met mineralen.
Maar goed, beste Desa, ik neem aan dat je op de komende meeting iets passends aan hebt waardoor het me in 1 klap duidelijk wordt. 🙂
Ma3anne · 27 juni 2004 op 12:22
Met een dochter (van 1.85m en dun als een sliert spaghetti) die soms ook in gala naar feesten wil/moet, ken ik de ellende van te korte lange jurken. Is geen makkie om iets te vinden dat helemaal correct zit.
Maar als je je op dat moment mooi voelde, zul je vast ook prachtig zijn geweest!
Waar kwam die onzekerheid nou ineens vandaan? Toch niet om die minnaar die jouw schoonheid niet zag?:-?
Anneroos · 27 juni 2004 op 13:41
Een gevoel van zelfvertrouwen wordt mede bepaald door je omgeving toch?? Tenminste, bij mij wel…maar moet eerlijk bekennen dat mijn zelfvertrouwen vaak niet echt stabiel is, waardoor er maar weinig nodig is het enorm te laten wankelen. Hahaha, net als het lopen op hakken, klein duwtje…..:-)
Irma · 28 juni 2004 op 12:09
Helemaal met Mosje eens; met een minnaar moet je niet veel anders uithalen dan datgene wat je blijkbaar te kort komt bij je vaste lover. Dat is vragen om moeilijkheden.
Leuke column!
Stracci · 7 juli 2004 op 21:16
“Feest” van herkenning… ooit een vriend gehad die ook nooit iets zei als ik vol trots met een nieuw truitje o.i.d. aankwam. Of van die mannen die wel iets zeggen maar beter hun mond hadden kunnen houden: “Wat heb jij nou aan?!”. Kon niet snel genoeg de sleutel van mijn balkondeur vinden om hem ervan af te duwen. Mannen voelen vrouwen niet goed aan. Geef mij maar een gevoelig metro-mannetje.