Shitmodel

Wanneer een mens dringend geld nodig heeft, is hij tot veel in staat. Daardoor ben ik niet menselijker dan alle andere mensen en zodoende had ik me aangemeld als model. Makkelijk geld verdienen, wie wilt dat nou niet? Wel, ik ben er bijna achter gekomen dat ik dat waarschijnlijk niet echt wil. Zoals verwacht kreeg ik vele perverselingen die tot aan hun oksels in hun eigen sperma stonden. Oftewel: een overdosis hormonen, wat uiteindelijk kan leiden tot een zeer pijnlijke dood. Want hevige, aanhoudende geilheid lijkt niet nou niet bepaald bevorderend voor de houdbaarheidsdatum van een simpel mensenleven. Ik heb me werkelijk een botbreuk gelachen, ik heb met weerzin alle wanstaltige verzoeken gelezen, ik heb webcam-rukkende spermadonors mogen aanschouwen en zelfs tot op vandaag de dag, zit ik nog opgescheept met een eerste klas stalker die elke seconde van de dag in mijn nek zit te kwijlen bij wijze van spreken.

Wat is dat toch met fotografen? Hadden ze minder menselijke chromosomen bij hun geboorte, hebben ze nooit genoeg liefde gehad van hun ouders of wisten ze geen ander leuk beroep om hun frustraties bij te kunnen uiten?
Uiteindelijk heb ik degene eruit geplukt die het meest betrouwbaar overkwam en zodoende wrong ik mijzelf vanmiddag in allerlei vreemde hoeken, bochten en standjes. Daar kan de gemiddelde kamasutra leraar nog wat van leren.

Modelleren is niets anders dan jezelf laten africhten als een puppy. Je ene pootje zo, het andere pootje weer zo, je staart die kant uit en dat schattige koppie van je gooi je in de camera. En dan de blik. Die is even onmisbaar als de houding zelf. Kijk naar de camera alsof je hem in één hap wilt opvreten, daag hem uit voor een duel van leven of dood en “last but not least”: wees sexy en geef jezelf bloot.

Dat soort modelwerk past natuurlijk totaal niet bij mij, omdat ik verre van “sexy” ben. Ik keek naar de camera alsof ik hem wilde uitkotsen, ik daagde hem wel uit, maar op zo’n manier dat de camera van wanhoop uit elkaar viel en ik zal maar niet over mijn sexy blik beginnen.

Of toch wel? Als je mijn blik zou hebben gezien op dat moment, dan zou je de eerste de beste exorcist hebben gebeld voor een spoedgeval. Binnenkort krijg ik de foto’s toegestuurd. Het enige wat mij nog rest is een horrorscenario bedenken, want de beelden heb ik al.

Tot Shit