Slooppand

Meer dan twintig jaar geleden werd het huis gebouwd. Door omstandigheden moest de bouw snel gebeuren. Daardoor werd er het een en ander afgeraffeld. Om te beginnen bleek het fundament niet goed. Dat was natuurlijk niet te zien, immers, een fundament bevindt zich onder de grond. Maar al snel begon het huis een beetje scheef te zakken. De bouwtekeningen klopten ook niet. Die waren snel in elkaar geflanst en tijdens de bouw kwamen er al allerlei problemen aan het licht. Scheuren in het plafond, het huis zou in werkelijkheid veel lichter moeten zijn door grote ramen, maar die bleken in het echt kleiner uit te vallen waardoor het in de woonkamer altijd donker bleef.

Maar goed. Uiteindelijk stond het huis er. Voor de oppervlakkige kijker een prima huis. Een mooi huis zelfs. Het huis zakte weliswaar steeds een beetje schever, maar dat viel eigenlijk niemand op. De scheuren werden groter en dieper, maar door ze dicht te smeren leken ze te zijn verdwenen… Totdat ze in alle hevigheid weer openbarstten. Constant werden de oneffenheden gecamoufleerd: plantenbakken buiten op de vensterbanken bedekten de gebreken, zo ook steeds weer een nieuw wit laagje over de bakstenen.

Uiteindelijk traden er onverschilligheid en wanhoop op. Er werd niet meer aan oplappen en opknappen gedaan. Dat was toch vechten tegen de bierkaai. Als het fundament niet goed is, dan houdt zo’n huis het ook op den duur niet vol. Langzaam raakte het dan ook in verval. De witte bakstenen werden grauw en grijs. De scheuren vielen niet meer te repareren. Cement brokkelde tussen de stenen vandaan, de planten gingen dood door verwaarlozing.

Er moest een beslissing genomen worden. Het huis compleet renoveren? Dat had geen zin. Doordat het fundament niet goed gelegd was zou het huis binnen de kortste keren weer precies dezelfde gebreken vertonen. Felle discussies vonden plaats onder alle betrokkenen. De meesten waren voor renovatie.

Uiteindelijk werd besloten om te slopen. Dat deed pijn. Ondanks alle scheuren en de scheve staat van het huis. Toen het huis met de grond gelijk werd gemaakt voelde het elke mokerslag. Er kwam een grote, lege plek daar waar ooit een huis stond. Mensen in de omgeving keken kwaad naar de lege plek; zij waren tegen het slopen geweest, maar hadden uiteindelijk de strijd verloren.

Hoelang deze plek nog leeg blijft weet niemand. Misschien komt er een nieuw huis, waarbij zorgvuldig gelet wordt op de bouw ervan. Met name het leggen van het fundament. Dat het niet weer mis gaat. Of worden er mooie bloemen geplant… Misschien staat er over een poosje een boom.
Van één ding ben ik zeker. Die lege, zere plek zal heus wel weer worden opgevuld.