De meeste Indonesische huizen hebben geen bel. Je staat dus gewoon voor de deur of de poort en je roept hallo tot er iemand je hoort.
Ook mijn huis heeft geen bel. Nu was het hangslot van mijn inrijpoort verroest zodat mijn poort op een kier stond. Dat is natuurlijk een open uitnodiging voor allerlei straatventers om tegen de poort te duwen, mijn tuin binnen te gaan en hallo te roepen, of zelfs gewoon binnen te komen in de woonkamer want de deuren staan altijd open wegens de tropische hitte.
Vorige zondag om acht uur ?s morgens stond er al een kerel in mijn tuin die mij mededeelde dat hij gehoord had dat er veel kwade geesten wonen in mijn huis. Hij bood aan om die geesten te verwijderen tegen een ereloon van 30 euro.
Ik had die vent net beleefd verzocht om op te hoepelen toen er twee kerels binnenkwamen. Zij keken heel begerig, want ze zagen een blanke. Hier gaan we geld verdienen dachten ze, want alle blanken zijn natuurlijk schatrijk. Zij boden mij een elektronisch doosje aan dat er voor zou zorgen dat mijn elektriciteitsmeter langzamer zou lopen.
Een uur later kwamen er twee jongens die mij vroegen of ik Sunlight gebruik voor de vaat. Toen ik dat bevestigde wilden ze gaan kijken in mijn keuken, want, zo zeiden ze, indien dit waar is, zou ik een kado krijgen.
Verrukt keken ze naar mij toen ze inderdaad Sunlight zagen in mijn keuken. U heeft deze rice cooker gewonnen, zeiden ze (ze gebruikten het Engelse woord, maar ze spraken Indonesisch met mij).
Ik bedankte hun hartelijk. Zij gingen terug naar hun motorfiets en brachten mij een splinternieuwe rice cooker.
Toen legden ze uit dat ik weliswaar niet de prijs diende te betalen, vermits het een kado was, maar wel de onkosten. Dat bleek de helft van de winkelprijs te zijn.
Ik wist natuurlijk dat die jongens gestolen goed aan de man trachtten te brengen, dus ik zei hun beleefd om op te hoepelen.
Rond de middag stond er een vrouw met een baby in mijn tuin. Een bedelares. Die heb ik iets gegeven, alhoewel ik weet dat zij die baby gehuurd heeft en dat zij al het geld moet delen met de andere bedelaars van het bedelaaars syndicaat.
Rond 6 uur ?s avonds stond er een vent in mijn tuin die mij zei dat zijn jongere zus zeer geinteresseerd is in mij en tegen een kleine vergoeding de nacht wil doorbrengen in mijn armen.
Ik heb maandag dadelijk een stevig hangslot gekocht. Nu nog een grote hond kopen, en ik ben weer veilig.
8 reacties
Li · 30 mei 2004 op 11:50
Bijzonder die tegenstelling.
Dat doen ze bij ons zo rond 18.00 uur. Dan leuren ze met hypotheken, goedkope telefoontikken, abonnementen en leningen.
Wij noemen het telefoonterreur. 😛
Li
Irma · 30 mei 2004 op 12:01
Een paar ganzen zouden ook niet misstaan in je tuin als ‘waakdieren’ 😉 Wat een ‘plaag’ zeg!
Leuke column
Mosje · 30 mei 2004 op 12:04
[quote]Wij noemen het telefoonterreur.[/quote]Klopt Li, van die terreur heb ik ook last. Ik heb alleen nog nooit iemands jongere zus aangeboden gekregen. 🙁
pepe · 30 mei 2004 op 15:56
de tijd dat we hier onze deur konden laten open staan is voorbij.
ik wil dat nog weleens vergeten en heb dan ook weleens onverwachts bezoek.
Eftee · 31 mei 2004 op 01:13
En ik klaag al omdat de buurman hier, te pas en te onpas, gewoon de achterdeur binnenstapt.
Die telefoonterreur mag van mij ook wel eens aangepakt worden.
Leuke column!
Ma3anne · 31 mei 2004 op 02:12
Mooi verhaal weer.
Hier loopt iedereen ook gewoon mijn huis via de achterdeur binnen. Maar dan betreft het min of meer bekenden.
De rest gelieve zich aan de voordeur te melden en aan te bellen. De enige Jehovagetuigen die bij mij spontaan mogen komen binnenwandelen zijn mijn buren. Mits ze de schoffels, harken en boomzagen maar thuis laten…
eveltje · 31 mei 2004 op 09:36
ik ken het gevoel buitenlander= geld
alhowel ik vrees dat het daar in indonesie erger is.
ik heb meer last van buitenlander = leerkracht engels
en daar gaat je privacy ook aan op
leuke column
sally · 31 mei 2004 op 12:31
grappige column
sally