Sms

Ik krijg altijd de liefste smsjes van d’r…elke dag wel 1..soms meer…op dat gebied zit ’t wel goed. Kennen elkaar nu een maandje.
Hebben elkaar nu 3 keer gezien, maar op 1 of andere manier heb ik er geen goed gevoel bij.
Ik denk soms dat ze, het idee om een vriend te hebben, leuker vindt dan er daadwerkelijk 1 hebben. smsjes als, I love you, wil je nooit meer kwijt…love you 4 ever…allemaal heel lief, maar als we het wat realistischer bekijken, gaat ’t nergens over…ze kent me amper.

Of kijk ik hier te serieus tegenaan? En vindt ze me gewoon echt heel leuk en zijn dit van die “roze wolk puber smsjes”…zoals ik ze maar even noem. Begrijp me niet verkeerd.
Ga er zelf net zo hard in mee…stuur vrijwel hetzelfde weer terug. Het is ook wel grappig om dat soort berichtjes te ontvangen en vind haar ook echt leuk. Sterker nog, als een
ware puber zit ik soms om de 5 minuten te kijken of ik al een berichtje heb. En altijd als ik haar berichtjes lees, verschijnt er een glimlach om m’n gezicht. Dat zegt toch ook iets?

Maar tegelijkertijd denk ik…vindt ze me nu echt zo leuk en wil ze samen met mij verder? Ondanks al die smsjes, die dat wel heel duidelijk aangeven.
Sja, ik bedoel…’t zijn smsjes….relaties worden er soms mee beëindigd, het is allemaal zo makkelijk. Fucking digitale tijdperk…vroeger…ghe…laat ik dat maar niet aanhalen,
maar verdomme, dat was toch mooi? Niks geen mobiele telefoons…Je ging naar haar huis, vroeg zenuwachtig aan haar ouders of ze thuis was…
(was toen zelf puber, dus weinig kans dat mijn vriendinnetjes toen al op zichzelf woonden) Je belde elkaar op met de ouderwetse huistelefoon om met elkaar af te spreken.
Of je kwam elkaar toevallig tegen in de stad.

Nee, ik vind dat smsen soms maar geheimzinnig. Waar je ook bent, je kan ten alle tijden de meest bizarre dingen naar elkaar texten. Op de verjaardag bij tante Mien,
waar de blokjes kaas en worst inclusief leuk vlaggetje, rond gaan en zelf maar even overslaat, want je bent net bezig je minnares te smsen, dat je haar vanavond eens flink
anaal gaat nemen terwijl zij zich heeft verkleed als non. Om maar iets te noemen…oeh lekker… kaas…dank u wel….geen hond die ook maar iets door heeft wat jij zojuist
hebt gestuurd. 1 nadeel…het nichtje op deze verjaardag heeft zojuist een smsje ontvangen en kijkt je bijzonder vreemd aan.
Ja, dat kan dus ook nog…per ongeluk naar de verkeerde gestuurd…naam verschilt bijvoorbeeld 1 letter of van die lullige dingen. En was het wél bedoeld voor je nichtje,
dan heb je toch wel issues. Niet alleen geheimzinnig, maar kan dus in sommige gevallen ook nog eens gevaarlijk zijn.

En dan ineens gaat er een hele dag voorbij…geen smsje van d’r….nouja, geen ramp, bedoel kan ook een keer voorkomen, we zijn volwassen mensen, we hoeven niet om het uur te smsen
hoe lief we elkaar vinden en dat wel elkaar missen etc..
Maar meestal stuurt ze een smsje terug rond 12.30…het is nu 15.30. Kan zelf ook nog weer 1 sturen natuurlijk, maar kom op, actie reactie. Ik ga niet als een wanhopige janlul nóg 1 sturen.

Ach, waarom niet? Hoeft toch niet direct wanhopig te zijn. Ik heb sowieso nog wel wat leuks te melden wat ondertussen is gebeurd. 18.30…nog steeds geen reactie…hmmm
Ze komen toch wel aan? Of heeft dat kutding weer kuren…? klote mobieltjes ook! Heej, sms van de buurvrouw…ok, ding doet ’t dus prima. Of kan ik niks versturen en alleen ontvangen?

Is even testen…ik sms ‘ z.o.z. ‘ naar mn zusje…( ik zie haar er voor aan dat ze vervolgens op de achterkant kijkt van dr mobiel, maar reactie gegarandeerd)
En ja hoor…ik krijg exact hetzelfde smsje terug, maar dan met een vraagteken erachter. Ik kan dus ook gewoon versturen. Maar waarom stuurt mijn meissie niks terug dan?
Het neemt hooguit 2 minuten in beslag…kom op!
19.30…hoi lieverd! mobiel in de auto laten liggen…heb ik je lieve smsjes gemist! kus kus kus, hou van je, miss you blablabla…ja godverdomme! das er wel heel makkelijk vanaf komen he?
Hoezo gemist? Je leest ze nu toch? Godverd@#$…. rustig rustig…niet zo raar doen nu…typisch he, zo’n reactie? Kan toch gebeuren, niet gelijk zo paranoia jongen.
Misschien iets wat ik nog heb over gehouden aan mijn vorige relatie…paranoïde stond zo’n beetje centraal in onze relatie…sja, een keer wat anders dan dat vertrouwen.

Ach, waar maak ik me ook druk om? Ik zie ’t allemaal wel, tis een leuke meid, maar kan zeggen dat ik met gemengde gevoelens aan deze relatie begin. Misschien soort zelfbescherming.
Wordt ’t niks, jammer of leer ik haar beter kennen en verdwijnen mijn vooroordelen. Ik zal tot nu toe in ieder geval niet verbaasd zijn zodra ik een smsje van haar krijg,
dat het toch niet echt werkt tussen ons…