Het is de stilte.
Niets lijkt op de stilte van God’s witte wonder.
Volgens mij raakt onze Lieve Heer al dat gezever zó beu. Uit frustratie schudt hij dan wat wolken leeg. Zo van ‘en nu is het klaar, iedereen zijn mond houden!’ Die gedachte doet mij glimlachen. Telkens weer. Dan droom ik weg naar zestiger jaren. Met natte wanten in mijn zak. Twee vlechten op mijn rug.
Die heen en weer bungelden als ik op mijn slee achter een fiets hing. Door straten waar je het aantal auto’s kon tellen op twee handen. Goh, wat kon ik uitkijken naar de sneeuw.
Soms kwam zij heel laat. De slee al ingevet, het touw vernieuwd, in de schuur. Wachtend. Net als ik.
Zo God even mailen. Om te bedanken. Voor de wolkenvlokken op de grond…
5 reacties
Saya_Surya · 26 november 2008 op 20:59
[quote]Volgens mij raakt onze Lieve Heer al dat gezever zó beu.[/quote]
dan zeveren we zeker steeds minder, gezien de frequentie van het witte wonder steeds verder afneemt 😆
Kort, maar krachtig stukje, leuke tegenstelling; de zestiger jaren en god even mailen…
weathergir · 26 november 2008 op 22:25
Fijn even zo´n nostalgisch stukkie uploaden. Sneeuw is warmer dan we wellicht denken 😉
Dees · 27 november 2008 op 13:22
Vind het mooi, het verstilde van de sneeuw mooi weergegeven en inderdaad het contrast dat Saya ook al aanhaalde.
lisa-marie · 28 november 2008 op 00:35
Hij is mooi,ook mijn gedachten gaan terug toen je nog van die mooie winters had.
niets is mooier dan een wit vlak met de stilte van de natuur.
KingArthur · 28 november 2008 op 12:22
Qua sfeertekening goed neergezet maar volgens mij kon en mocht dit verder uitgewerkt worden. Ik vind deze tekst dus bij lange na niet af.