Lieve mensen, het was me het jaartje wel!
In Amsterdam moesten reservepieten uit Marokko mij beschermen tegen [i]kuddemarokkaantjes[/i] van 10, 11 jaar die mij en mijn gevolg lastig vielen. Ik kan me over die ontspoorde kinderen behoorlijk opwinden, maar misschien nog bozer werd ik toen de (deel)gemeente mij aanraadde (ik citeer) ‘een eindje verderop te stoppen van de plek waar het bezoek wordt afgelegd en een beetje discreet te zijn.’ Ik, de goedheiligman, kindervriend bij uitstek, beschermheilige van zeevaarders en wie al niet, moet wijken voor raddraaiers en mij nog gedeisd houden ook!? Ik zal ze eens goed de mantel uitgeven! Zijn ze helemaal gek geworden? Ik had ze in de zak moeten stoppen, samen met die [i]kuitmarokkaantjes[/i]! De wereld draait nu toch waarachtig helemaal door. Ik sodemijterde van schrik bijna van het dak bij die idiote raad. Knoop goed in uw oren: de sint gaat voor niemand opzij!

Alle kinderen zijn mij even lief, dat is bekend, maar die verre neefjes van mijn pieten verdienen een onverbiddelijk standje. Ook hun ouders: die moeten een minimale bijdrage leveren aan welopgevoedheid en er voor zorgen dat ik, een vreemdeling zeker, welkom blijf in uw land en dat ik mij ook welkom blijf voelen! Laat ik het plezier dat mijn bezoek aan uw lage landen mij gaf echter niet bederven. Ik bezocht naast de kleine kinderen ook dementerende ouderen en daar beleefde ik, hoewel ik 1728 jaar oud ben geworden, ook deze keer weer veel plezier aan. Zij zongen naar hartenlust de sinterklaasliedjes uit hun kindertijd mee en een enkeling wist nog hoe hij of zij 80 jaar geleden bij mij op schoot zat. Dat ontroerde uw goedheiligman, maar ik liet dit uiteraard niet blijken. De pieten waren ondeugend en grapten er op los. Ik bewaar, kortom, goede herinneringen aan die bezoekjes.

Vanuit het warme Spanje (waar ik na mijn vertrek uit Griekenland/Turkije, eeuwen geleden, ben gaan wonen en mijn botten koester in de zon) groet ik u en wens u allen een mooie decembermaand.

© Jan Bontje 2008

Categorieën: Maatschappij

5 reacties

Dees · 14 december 2008 op 15:57

Kuddemarokkaantjes vind ik een hele mooie. En ik ben het ermee eens, we tonen ontzag op het moment dat we ervoor wijken. Waardoor de kuddepubers (want dat zijn ze natuurlijk ook) zich nog machtiger wanen. Ik had als titel alleen ‘sodemijter op’ persoonlijk mooier gevonden.

Prlwytskovsky · 14 december 2008 op 19:06

In de zak stoppen? Ben jij gek. Nee, ik weet daar wel andere “rigoreuze” oplossingen voor.

Pakkend geschreven, dat geef ik je na. :duimop:

Mien · 15 december 2008 op 11:04

De insinterklaasburgering heeft nog niet de juiste weg gevonden. Jammer.
Dat belooft wat voor de kerst en oud en nieuw.

Ik zou maar binnenblijven met die dagen.
Laat de angst maar lekker regeren …

Of is er nog hoop, we zijn toch ook niet meer bang voor de moderne Pieterman oftewel de Hulpsinterklaas.

Alles heeft zijn tijd nodig.
Tot die tijd gewoon de rotte appels, krenten en peren eruit zeven en retour afzender sturen.

Mien

Callar · 15 december 2008 op 14:02

Beste Sinterklaas,

echt heel jammer dat u de woorden ‘kuddemarokkaantjes’ en ‘kuitmarokkaantjes’ gebruikt. Ik denk dat iedereen hier wel weet dat u hiermee refereert aan het woord ‘kutmarokkaantjes’.

Voor iemand die tracht te pleiten voor respect en de instandhouding van tradities klinkt dat behoorlijk denigrerend (verkleinwoord voor Marokkanen), discriminerend (irritant gedrag koppelen aan nationaliteit) en laf (noem ze dan gewoon ‘kutmarokkanen’).

Misschien dat u een goede PR-Piet nodig heeft die u kan helpen met hoe zich beter kunt uitlaten over hoe u ontvangen wenst te worden?

Neuskleuter · 15 december 2008 op 20:42

Geweldig! Geschiedenis en actualiteiten op de mooiste manier verenigd. Mooi, die vriendelijk beschouwende maar toch ook kritische blik van de Sint. Ik sluit me bij Dees aan over de kuddemarokkaantjes 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder