Solide karakter

Als je grote sprongen voorwaarts maakt, komt er ergens een punt dat iemand zegt dat je naar achteren moet kijken. Je kijkt naar wat je achter je hebt gelaten, om wellicht wat positieve energie te genereren om weer door te gaan met die grote sprongen. Het zou misschien wel dé formule kunnen zijn succes te garanderen. In de praktijk viel het voor mij echter zo erg tegen!
Ik kreeg een HD view van de ruïnes in mijn onderbewuste. Er werd mij een levensechte spiegel voorgehouden, wat mij een overzicht gaf van de schade die ik anderen heb aangedaan. Alsof er een bom in mijn geest was ontploft. Jarenlang mijzelf “de heler” genoemd daar waar ik niets anders was dan een zware “bulldozer”. Er zijn mensen om mij heen die aangeven dat hun karakter solide is. Dat hun karakter uit een onbreekbaar mortel is samengesteld. Echter, de kracht van de ziel zit hem verscholen in zijn bereidheid aan de persoonlijkheid te sleutelen, dat is een les die ik heb geleerd. Onafhankelijk willen zijn is niets anders dan een defensieve reactie op datgene wat jouw gevoelswereld zou kunnen betasten. En wat willen we graag onafhankelijk zijn. Misschien is “onafhankelijkheid” wel het woord wat onze nabije geschiedenis in ons brein heeft geprent.

We zijn bang om anderen nodig te hebben. Bang om verwend te worden. Bang om verliefd te worden. Maar waar we eigenlijk écht bang voor zijn is de eenzaamheid. Uit de hele schreeuw om onafhankelijkheid zit een kern die als de dood is om verlaten te worden. Vandaar dat mensen die menen dat hun karakter onbreekbaar is, hun leven slijten in een achtbaan van wantrouwen. Dat solide en dichte karakter is niets anders dan een muur die opgeworpen is om toegereikte handen te weren.

Ja, ik dacht ook dat mijn karakter solide was. Er kon niets en niemand doorheen prikken. De afgelopen tijd heb ik van die misopvatting de consequenties moeten aanschouwen. Was ik maar iets meer kameleon. Iets meer een man van de omgeving, in plaats van een man van zichzelf. Een solide karakter klinkt zo mooi, maar laat wat ruimte over voor de interpretaties van een ander. Voor je het weet ben je een kluizenaar op je eigen emotionele eiland.