Spetteren

Al enige jaren heb ik een vis. Hij is eigenlijk van mijn dochter maar het is nu eenmaal geen geschikte vis voor een zes jarige. Het was een cadeautje van haar vader, niet omdat hij zo mooi is, maar omdat mannen nu eenmaal liever stoere vissen zien in plaats van een goudvis of een mooi fluorescerend gupje. Deze vis is een killer die al zij kamergenootjes die ik hem de afgelopen paar jaar heb gegund hoogst persoonlijk heeft verorberd alsof het biefstukjes waren van Herman den Blijker en na al mijn pogingen hem van gezelschap te voorzien is hij nog steeds in zijn eentje en lijkt niet kapot te krijgen. Ik heb het wel geprobeerd, met het schaamrood op mijn kaken geef ik toe dat ik hem een tijdje geen eten gaf, zijn behuizing niet verschoonde en het filter groene algen liet pruttelen. Maar elke keer als ik dan langs dat groene gevaarte liep, voelde ik een steek, won mijn dierenliefde het en gooide ik toch eten in de bak, die ooit doorzichtig was maar door de aanslag zijn inhoud goed wist te verbergen.
Op een bepaald moment heb ik de strijd opgegeven en het aquarium schoongemaakt. Een vis met zoveel overlevingsdrang verdient respect dus verzorg ik hem nu trouw, vervang het filter regelmatig en voer hem dagelijks. Na al die jaren dat deze terrorist mijn humaniteit op de proef heeft gesteld heeft hij zelfs een naam gekregen; mij dochter noemt hem Spetter, zelf had ik Osama of Bush in gedachten maar laat het zo.

Stiekem blijf ik toch hopen dat deze ongenode gast zonder mijn toedoen de strijd opgeeft en plaats maakt voor een paar mooie tropische exemplaren of de twee sluierstaartjes die ik sinds kort in een mooie kom heb rondzwemmen maar blijkbaar heeft zijn aquarium ook een wachtlijst, net als bij de woningbouwverenigingen zullen Willy en Max op hun beurt moeten wachten eer de luxe eengezinswoning vrij zal komen en het nog eventjes moeten doen met hun onderkomen op de kast in de keuken. Ik heb me laten vertellen dat het killersoort waar Spetter toe behoort gemiddeld vier jaar kan worden, hij is daar ruim overheen dus eigenlijk rijp voor het bejaardenaquarium maar net als de vele taaie oudjes die Nederland telt heeft hij recht op eigenwaarde dus wacht ik geduldig af en hou tot die tijd Willy en Max wel aan het lijntje.