Staatshoofden

Ronald Reagan is heengegaan. Toen ik las wat een prachtige verbale blunders die man in zijn regeringsperiode maakte vind ik het een groot verlies, zeker als je nagaat dat hij in de tijd dat hij de blunders maakte, niet eens leed aan de ziekte van Alzheimer. Reagan kwam over als een lieve, wat oudere man. Hij deed me altijd denken aan koningin Juliana. Die deed ook altijd dingen waarvan haar dochter een flinke maand de meest afgrijselijke nachtmerries zou krijgen. Feitelijk zijn mensen zoals Reagan en Juliana de beste staatshoofden. Ze waren erg vriendelijk en het leek wel of ze lak hadden aan allerlei protocollen. Als je als zo een staatshoofd regeringen hebt met allerlei hele wijze en slimme mannen en vrouwen hoef je niet zelf zo bijdehand te zijn. Liever niet, zelfs. Nederlanders hebben vaak toch al een hekel aan kapsones en bemoeizucht. Dat zie je maar aan Beatrix. Misschien is het best een aardige vrouw maar ze bemoeit zich met dingen waar ze niet voor betaalt wordt.
Zoals het volkslied. Zij vindt dat het Wilhelmus alleen gespeeld mag worden als zij aanwezig is. Blijkbaar begrijpt ze het woord ‘volks’ niet in volkslied. Het volkslied is van ons. Dat het een afgrijselijk stuk muziek is doet er niet toe. Op de één of andere manier kan ze het maar niet verkroppen dat ze slechts een ceremoniële functie heeft. Ik zit me echt te verheugen op de tijd dat Willem-Alexander het stokje overneemt van zijn moeder. Ik ben er vrijwel zeker van dat alle protocollen weer in de koninklijke open haard verdwijnen en we echt weer eens kunnen genieten van een staatshoofd.