Stalkers

De stalkers van tegenwoordig zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Vroeger kwamen ze nog leuk aan de deur om je te bedreigen en was iedereen in je omgeving met je lot begaan, er werden straatverboden aangevraagd en rechters werden ingeschakeld om de stalkers eens goed te waarschuwen voor de eventuele gevolgen van hun daden. Tegenwoordig stalkt men per SMS en e-mail. Dat is jammer, de spanning is er voor mij dan wel vanaf. Het is vooral lastig, hele dagen berichtjes binnenkrijgen maar om nu te zeggen dat het indruk maakt, nee, niet echt. Om nu naar de politie te gaan met het berichtje “ Ik hou van je, je blijft mijn meisje en ik laat je nooit meer los “ is denk ik een tikkeltje overdreven. De politie zou het zien als een romantisch onderonsje en er zelfs een beetje week van worden.
Toch is het de moeite van het proberen waard en ik besluit om er maar eens een telefoontje aan te wagen. De wachtcommandant neemt op en hoort me aan, zo nu en dan even afgeleid door diverse meldingen die binnenkomen via de intercom.

“Goedemorgen, ik word lastiggevallen door een manspersoon en wilde graag even weten of hier iets aan te doen valt”
“Goedemorgen mevrouw, probeert u me eens uit te leggen wat er precies aan de hand is, dan kan ik u misschien verder helpen”
“Nou, ik heb een kortstondige relatie gehad en nu ik die heb verbroken vindt die meneer het niet zo gezellig meer en valt me lastig per SMS”
“ Sja, daar kan ik u zo geen antwoord op geven, dan zou u langs moeten komen op het bureau en ons de berichtjes laten lezen zodat we kunnen bepalen of er dreigementen worden geuit”
“ Uhm… nou, die zijn eigenlijk zeer romantisch te noemen, maar heus lastig om te krijgen hoor. Trouwens, hij stond ook al 2 maal voor mijn deur met zijn auto.
“ Mevrouw, uit niets haal ik dat de heer in kwestie u bedreigd heeft, sorry, dan kunnen we niets voor u doen”

En daar begint het gedonder pas goed. Hier kan ik zo boos om worden. Heb ik eindelijk eens een stalker, is hij niet bedreigend genoeg. Mijn vriendinnen hebben stalkers gehad die serieus pogingen deden om ze van het leven te beroven. Die kregen brieven in de bus met teksten als: “ Als ik je niet kan krijgen, dan krijgt niemand je” of “ Pas maar op, ik hou je in de gaten” en dat alles met bloed geschreven. Dat is dus mooi wél spannend, dacht ik zo. De mijne stuurt berichtjes die zo in de nieuwe oplagen kunnen van de Bouquetreeks. Hij staat met zijn auto voor de deur en knipoogt met zijn koplampen. Geen rechter die hier een straatverbod voor uitgeeft. Zelfs per mail krijg ik geen voorgenomen gruweldaden.

Ik verbreek de verbinding met de wachtcommandant en zet een kopje Senseo. Rustig loop ik naar buiten, tik op zijn autoruit en reik hem de koffie aan. Op mijn vraag of hij het kopje op de stoep wil zetten als hij weggaat zegt hij zachtjes ja. Na een half uur hoor ik gerommel op mijn stoep. Ik hoor het ronkende geluid van zijn auto tijdens het wegrijden en een minuut later pingelt mijn mobiel. “Lekker bakkie, meisje, ik hou van je”

Nee, de stalkers van tegenwoordig zijn niet meer wat ze geweest zijn!