Stoptrein

Waarom het jou overkomt en een ander niet, zal altijd wel een raadsel blijven. Steeds als jij met de trein reist komt er een mooie vrouw tegenover je zitten. Zoals tussen Arnhem en Zwolle. Zij heeft prachtvolle borsten, nauwelijks verhuld door een strak, laag uitgesneden truitje. In Zwolle stap jij over in de trein naar Groningen. Als deze zich in beweging zet komt er alweer een bij jou zitten. De tweelingzus van Arnhem-Zwolle, zeg maar. Er is nu geen houden meer aan.

“Mevrouw?”
“Ja?”
“Zou ik uw borsten even mogen aanraken?”
“Pardon?”
“U heeft erg mooie borsten. Ik zou ze graag even beroeren.”
“Ander keertje graag, ik moet er in Meppel al uit.”
“Ik begrijp het.”
“Als ik in Hoogeveen zou wonen zou het wel kunnen natuurlijk.”
“Dan hadden we wat meer tijd.”
“Precies, maar leuk dat u het vraagt hoor.”
“U vond het niet erg?”
“Nee hoor, laatst was ik op weg naar Den Haag.”
“Dat is een lange rit.”
“Toen wilde een man met mijn navel spelen.”
“U meent het.”
“Was erg leuk, vooral tussen Woerden en Zoetermeer.”
“Opwindend.”
“Tja, ik zal u maar niet vertellen wat er gebeurde toen ik eens op weg was naar Maastricht.”

In Meppel kijk jij hoe de vrouw het perron afwandelt. Jammer dat dit station zo dicht bij Zwolle ligt.
Vanaf Meppel blijft de stoel tegenover jou leeg, maar in Hoogeveen stapt een prachtig treinstel in. Borsten die jou toelachen en een navel die knipoogt. Maar jij wendt je blik af.
Je zult zien dat zij er al in Assen uit moeten.