Stroomstoring

Zit ik net lekker gezellig Goede tijden, Slechte tijden te kijken, de kinderen net op bed gelegd, mijn vrouw in haar huispak op de bank tegen me aan geschurkt, wordt alles donker. “Verdomme, een stop gesprongen”. Ik ga op tast op zoek naar het zaklampje. Het meest linkse laatje in de keuken, daar lag hij toch? Mmmm, wat heb ik hier? Pleisters, plakband, wattenstaafjes, de sleutel van de schuur. Ik wurm mijn hand door de enorme rommel op zoek naar het oh zo onmisbare kleinood. “Waarom maken die vrouwen altijd zo’n rommel in die keukenlaatjes”, denk ik bij mezelf. Uiteindelijk ben ik er zelf net zo schuldig aan hoor, maar op zo’n moment vergeet ik dat altijd even.

Nadat een deel van de keukenla-inventaris op de grond is gevallen, vind ik de zaklamp. Ik wil de la dichtduwen maar door de nog grotere puinhoop gaat dat niet meer. “Zou het wel een stop zijn?” vraagt mijn vrouw. “De lantaarnpalen in de straat doen het ook niet en bij de buren is het ook donker”. Ik loop op de tast naar de telefoon om de buren te bellen. Een lange pieptoon maakt mij duidelijk dat ook de telefoon is getroffen door “geen sjoege”.

Wat wij op dat moment niet weten is dat een klein stukje verder een paar hele stoere jongens even niet zo stoer zijn. Met hun Apache helikopter hebben ze even een heel klein beetje de regels overtreden en zijn even een heel klein beetje te laag gaan vliegen. Krak, boem. Een hoogspanningsmast aan diggelen, de kabels over de vloer en een aantal mannetjes in groenbruine camouflagepakken niet blij. Niet wetend dat ze zich zojuist de woede van zo’n honderdduizend mensen op de hals hebben gehaald. De schade is namelijk erg groot: de scheepvaart op de Waal ligt stil, bedrijven en scholen blijven dicht en erger, mijn bier wordt lauw. Heb ik dus ook nog een drankprobleem.

Gelukkig gaat een klein gedeelte van het sociale leven gewoon door. De meeste mensen waren namelijk nog wel in staat om, ondanks de kou, aan de vleselijk behoeftes te voldoen. Daarmee houdt je jezelf en je vrouw tenminste nog een beetje warm. En bij de gezinnen die de condooms in het laatje bij de zaklamp hadden gegooid, bestaat de kans dat dit zelfs nog enige productiviteit oplevert. Dat zullen we volgend jaar in augustus wel merken. Ik vermoed dat er een hoop Flipjes in Tiel het levenslicht gaan zien.