Struikelen

Gisteren zag ik een mooie eikenhouten wc-bril met deksel, als aanbieding in een van de buurtblaadjes staan. Daar ga ik op af, dacht ik, en ik spoedde mij naar DOEMERE. In de winkel aangekomen liep ik kordaat naar de afdeling Sanitair waarin op een
stellage, keurig in dozen gestapelde reclameaanbiedingen lagen. Ik pakte een doos van een plank af. Voordat ik het besefte wat er gebeurde vloog de eikenhouten bril met toebehoren eruit! Een groot deel kwam op mijn voet terecht, bovenop mijn linker grote teen.
Ik schrok me wild, en voelde meteen een vlammende pijn opkomen in de bewuste teen.

Een behulpzame, vriendelijke jongeman in een blauwe overall met een petje op, kwam meteen naar me toe. Pakte de gevallen doos op, deed de wc-bril er weer keurig in en zei,
‘dat was schrikken hè mevrouwtje , gaat het een beetje?’ En hielp me overeind, ik kreunde lichtjes.
‘Ja hoor’, zei ik flink met trillende stem, ‘ik heb mij verstapt geloof ik, dankuwel voor uw hulp!’
Ik pakte stuntelig de doos aan van die vriendelijke jongeman die tegen z’n petje tikte en wegliep. En plakte de losgelaten tape weer op de doos en liep naar de kassa.

Ik hinkte een beetje omdat mijn teen toch wel zeer deed. Ik lette kennelijk niet goed
op, wat er toen gebeurde weet ik niet meer , ik struikelde ergens over en bèng daar lag ik alweer languit met mijn benen omhoog, op de vloer, terwijl de wc-bril voor de tweede maal uit de doos vloog!

Wat een blamage dacht ik, die bril is mij zeker niet gegund. Ik krabbelde overeind, met een vuurrode kop en met een zeer zere teen. Frommelde de wc-bril weer in de doos en liep verder al hinkend, terwijl ik met mijn vrije hand het stof van mijn broek wat probeerde af te vegen. Ik kon wel door de grond zakken…

Twee andere klanten keken mij meewarig aan, ik wilde mij niet laten kennen en met een verkrampte glimlach liep ik moedig naar de kassa. Voordat
ik afrekende vroeg ik aan de kassier,
‘mag ik hem nog ruilen als het niet past of zo?’
‘Ja hoor, dat mag, u kunt hem zelfs een week uitproberen, maar ze passen
altijd, UNISEX weet u hahaha, wel het bonnetje bewaren hoor!’ riep ze me gierend
van de lach na.

Ik wist niet hoe snel ik die winkel uit moest komen.

Rim Sartori

😕