“Kijk schat, wat een mooi rokje.” Ik huppel een beetje rond bij de kleedkamers en kijk in de spiegel naar een mooi, klein rokje, waar ik me toch maar weer mooi in heb weten te worstelen. “Veel te kort”, bromt hij. “Zo mag je van mij echt niet naar buiten.” Mijn gezicht betrekt. “Dank je, hoor” mopper ik nog sarcastisch, als ik me met een verbeten gezicht een weg terug baan naar het kleedhokje. Poging twee. “Wat vind je hiervan?” Ik wijs naar een leuk shirtje, met wat franjes bij de kraag. “Nogal saai”, is zijn reactie. Mijn blik spreekt voor zich en hij hult zich verder in een stilzwijgen. Shoppen met vriendlief, blijkt een heel avontuur. Hij is eerlijk, dat wel. Voor de “in dat topje ben je zo ontzettend slank”-zinnetjes moet je maar bij je vriendinnen zijn. “Je ziet toch zelf ook wel dat je slank bent in dat topje?” zou hij zeggen. Ik zou dan antwoorden dat ik dan zelf ook wel door zou hebben dat het rokje kort is. Maar hij is stil. Hij zwijgt.

Ik kleed me om, maar met die nieuwe schoenen wil het nog niet echt lukken. “Bijna klaar, schatje?” klinkt het ongeduldig. “Zullen we zo ergens wat gaan drinken? Ik heb zo’n dorst.” “We hebben pas 3 winkels gehad!” “Ja, maar je bent in elke winkel wel een uur bezig geweest, hoor!” “We zijn hier pas een half uurtje!” “Oh kijk, daar is de V&D.”

Zucht.

Teveel decolleté, te kort, saai, heel apart, gewoon echt lelijk. Niks is goed. En niks te “misschien moeten we nog even verder kijken”-praatjes. Oh, ik mis mijn vriendinnen. Ik zou blij moeten zijn met zo’n eerlijke man aan mijn zijde, maar op dit moment… Hij grijnst van oor tot oor. Ik kijk iets minder blij. Het is mijn ‘nog één woord en ik vlieg je aan’ blik, zoals hij dat zo lief kan formuleren. Hij lijkt het allemaal wel amusant te vinden. Wacht maar, tot we voor jou gaan shoppen, lieverd. Dan zal je het beleven.

En zo geschiede het en ik maakte mezelf niet populair. Met zinnen als ‘noem je dat schoenen?’ en ‘ja, dat shirt is goed, maar dan wel in een andere kleur, 3 maten groter en niet met zo’n stom poppetje erop’ zat ons tweede shopavontuur er na een uurtje alweer op. Tja, ik kan ook heel subtiel zijn. Maar helaas, nog voordat ik mezelf hiervoor een schouderklopje kon geven, overtrof hij me alweer. “Je was echt een kreng vandaag”. Subtiel als altijd. En bedankt.

Categorieën: Mannen & Vrouwen

11 reacties

DriekOplopers · 12 februari 2006 op 12:14

Chantal, wat je ook draagt, ongeacht kleur of afmeting: zolang je zulke fraaie columns blijft schrijven, mag je wat mij betreft kopen en aantrekken wat je wil.

“Heb je het gordijn van het pashokje meegenomen?”
“Nee, dat is mijn nieuwe jurk. ” 😀

Hulde!

Driek

wendy77 · 12 februari 2006 op 12:16

Je fan 1 en 2 onder elkaar 😀

Hij leest weer heerlijk weg met een grote glimlach op mijn mond. :kiss:

Nana · 12 februari 2006 op 13:46

Leuke column! Ik zat ooit in een rokje vast…Mijn vriendin lach in een deuk, buiten te wachten. Mijn vriend ging in het begin altijd mee. Nu ga ik meestal alleen en ik kan het je aanraden. 😛

Chantal · 12 februari 2006 op 16:18

@ Driek en Wendy: Heel erg bedankt voor de lieve reacties!
[quote]”Heb je het gordijn van het pashokje meegenomen?” [/quote] :laugh:

@ Nana: Ik had ooit ook zoiets met een jurkje. Kwam er makkelijk in, maar niet meer uit haha. Na veel geworstel en getrek kwam ik erachter dat er aan de zijkant een rits zat, die ik dus niet had open gedaan 😀 .

[quote]Nu ga ik meestal alleen en ik kan het je aanraden.[/quote] Bedankt voor de tip! 😉

Prlwytskovsky · 12 februari 2006 op 18:35

Chantie, wat leest dat lekker weg zeg, op een manier dat ik het zie gebeuren. Wanneer ga je schoenen kopen?

Ma3anne · 12 februari 2006 op 19:55

Leuk geschreven, al kan ik me niet inleven in de lol die veel vrouwen hebben om die klere(n)winkels af te lopen en nog van alles te passen ook. Nog erger als je met een vriendin meegaat, die de paspassie heeft.
Wat dit betreft voel ik me meer verwant met mannen en bewonder hun dapperheid als ze toch met vrouwlief mee gaan shoppen.:-)

KawaSutra · 12 februari 2006 op 23:14

@Nana
[quote]…lach in een deuk…[/quote] :laugh:

Chantal, ik herken dit ook niet maar dankzij jouw beschrijving kan ik me er wel uitstekend in verplaatsen. Lachen dus. 😀

Mosje · 13 februari 2006 op 14:11

Een patientenvereniging ga ik oprichten. De Vereniging voor Mannen met Winkelgrage Vriendinnen. Kortweg de VMWV.
Aanstaande zaterdag de eerste praatavond.
😛

Mup · 13 februari 2006 op 14:26

Zal wel storm lopen Mosje:-)

Waar komt dat toch vandaan dat vrouwen bevestiging nodig hebben, tot zelfs in hun kledingkeuze?
En hoe zit het met die mannen die niet willen dat ‘hun’ vrouwen in een te kort rokje lopen, terwijl ze dat bij andere vrouwen vaak zo kort mogelijk zien?:-)

Groet Mup.

wendy77 · 13 februari 2006 op 16:22

@Mup: Stof voor een column misschien? 😀

Li · 13 februari 2006 op 18:59

Lachen deze column 😛
Meneer Li zegt gewoon dat alles leuk staat. Ook al trek ik een zak over mijn kop met opengeknipte gaten. Dan weetie zeker dat hij niet meer mee mag 😮

Li

Geef een reactie

Avatar plaatshouder