Indiana Jones eat your heart out, vanaf vandaag ben ik de meesteres.
Gisteren na mijn radiouitzending liep ik nietsvermoedend naar de uitgang van het pand, toen de deur niet wilde meewerken. Ik kon er niet uit! Een vreemde gewaarwording kan ik je zeggen. Een of andere klojo was in de veronderstelling dat er niemand meer in het gebouw aanwezig was en had de boel op slot gedraaid. Eventjes voelde ik me wanhopig, maar het overlevingsinstinct nam de overhand en de James Bond in mij ontwaakte. Het is zo jammer dat je op zulke momenten geen strak zwart outfitje bij je hebt, maar dat ter zijde…
Met mijn twee tassen op mijn rug geknoopt en Dali in mijn voetsporen ben ik de verwilderde tuin achter het gebouw in gelopen, op zoek naar een uitweg. Overal zag ik mogelijkheden. Een verrotte stoel, een vuilnisbak, een paar oude planken; wat kon ik gebruiken om te ontsnappen? Dit was een kwestie van leven en dood, niets mocht ik aan het toeval overlaten. Ik was op dit moment niet alleen verantwoordelijk voor mijn eigen leven, maar ook dat van mijn trouwe viervoeter en de kleine doch vaste groep luisteraars die ik had. Ik mocht niemand teleurstellen.
Om een lang verhaal kort te maken, ik ben over twee muren geklommen. Eerst de tassen, dan de hond gooien (heeft hij me ook niet in dank afgenomen), dan jezelf… vermoeiend hoor. Ik ben door een jungle van takken, brandnetels en andere nog nooit door de wetenschap ontdekte prikkende en brandende planten gelopen. Ik zit onder de schrammen en rare uitslagplekjes, maar ze staan symbool voor mijn barre overlevingstocht door de wildernis die zich ogenschijnlijk achter een onschuldig radiostation kan bevinden… wees altijd op je hoede mensen. Je weet nooit wat jou zal overkomen, de volgende keer dat jij van je werk wilt vertrekken…
BOE!
10 reacties
KawaSutra · 7 augustus 2005 op 17:20
[quote]……vanaf vandaag ben ik de meesteres.[/quote]
Dacht dat het een SM-verhaal ging worden maar een survival is ook wel leuk hoor. Zijn de telefoons ook allemaal al wegbezuinigd bij de radio? Je trouwe luisteraars hadden juist tevreden kunnen zijn; plotseling verrast worden met een marathonuitzending.
Enne……je hebt me wel laten schrikken hoor. 😀
bert · 7 augustus 2005 op 17:35
De jungle, dat is wel meer Indiana Jones. dan James Bond, vind ik zelf. Leuke avonturencolumn.
Toch eens aan je baas vragen hoe vaak die tuinman nou langskomt. 🙂 🙂 🙂
Troy · 7 augustus 2005 op 21:42
Hey Hannah
Ik heb altijd geweten dat je een Lara Croft in je had;-). Erg leuke column weer! Dit soort avonturen zijn altijd heerlijk om te lezen.
Li · 7 augustus 2005 op 22:37
Jouw columns worden steeds beter Hannah.
Ik snap alleen het woordje BOE niet
[quote]Een of andere klojo was in de veronderstelling dat er niemand meer in het gebouw aanwezig was en had de boel op slot gedraaid[/quote]
Hoe ben je eigenlijk in de verwilderde tuin gekomen:-?
Li
Ma3anne · 8 augustus 2005 op 00:18
[quote]Om een lang verhaal kort te maken,[/quote]
Jammer, dat je je eigen verhaal onderbreekt door bovenstaande zin en daarmee de spanning eruit haalt. Je had het van mij best minder kort mogen maken en de spanning er langer in mogen houden.
Louise · 8 augustus 2005 op 08:14
Op het moment zelf is het niet leuk, maar dit zijn toch de dingen die zich zo leuk na laten vertellen achteraf 😉
Ik heb eens iets soortgelijks meegemaakt, maar weet je dat ik het gebouw niet eens uit kon komen. Met geen mogelijkheid.
klungel · 8 augustus 2005 op 09:34
Na de eerste twee alinea’s verwachte ik er eigenlijk nog minstens 4 of 5. Maar helaas.
Leuk geschreven, goed te lezen maar naar mijn idee te kort 😉
Mosje · 8 augustus 2005 op 12:56
Nou zeg, jij maakt wat mee. Door een wilde tuin gelopen. Toe maar. Heb je je verhaal al omgewerkt tot script? Kan haast niet wachten op de film.
😛
Wright · 8 augustus 2005 op 15:58
Haha, Mosje loopt elke dag door een wilde tuin, Hannah. Die is niet zo snel onder de indruk.:-P
Ben weleens opgepakt, omdat ik m’n eigen huis niet inkwam en al bungelend met mijn achterwerk bleef steken tussen het schuifraam.
De politie was razendsnel aanwezig, dat wel… 😕
Hannah · 9 augustus 2005 op 13:28
hihihi het is ook niet zo bijzonder, dat weet ik Mosje. Ik vind het juist leuk om van een alledaagse situatie een zo overdreven en dramatisch mogelijk verhaal te schrijven. En ik moet toegeven,ik vond het best spannend hoor! En er waren echt héééél veel prikkende plantjes hoor… 🙁