Begin deze week besluit ik om poolshoogte te nemen bij de lenzenman. Wanneer ik de winkel binnenstap, kijkt hij me wat meewarig aan, noteert mijn naam en ik zie een herkenning over zijn gezicht flitsen. Mevrouw oculus dextra, met cilinder. Zachtjes schudt hij nee met zijn hoofd. Even later toetst Lees meer…
“Dinsdag of woensdag zijn ze er, hoor,” zegt de opticienne. “Geeft u mij alstublieft uw mobiele telefoonnummer, dan stuur ik u een berichtje wanneer ze er zijn.” Mijn telefoonnummer schrijf ik op een briefje -eerst even checken want ik bel mezelf nooit- en de mevrouw zet het in de computer. Lees meer…
Mijn wereld is vertroebeld, zonder dat mijn oogwater is gebroken. Met de kracht van mijn linkeroog haal ik een havik uit de lucht, daar ligt het niet aan. Dat oog heeft -met correctie, dat wel- een visus van minstens honderdtwintig procent. Het is dat andere oog. Mijn oculus dextra doet Lees meer…
