Werkgroepen : net als in elk bedrijf dat zichzelf respecteert zijn ze er ook in onze branche niet vies van. Het opzet van de nieuwste werkgroep waar ik deel van uitmaak is de beeldvorming die er heerst over geestelijke gezondheidszorg aan de werkelijkheid aan te passen en dus positiever maken.
Prachtig initiatief! Want in deze tijden waar het bon ton is je eigen psycholoog te hebben of minstens af en toe depri te zijn, heersen er rond geestelijke gezondheid toch nog veel misverstanden en vooroordelen.
Ik werk in een algemeen ziekenhuis maar de meeste van mijn werkgroepcollega’s komen uit meer gespecialiseerde instellingen.
Zo gebeurt het dat ik mij deze week verplaatste naar een beroemd en berucht psychiatrisch instituut in onze provincie voor één van onze vergaderingen.
Wanneer ik langs de receptie van het enorme imposante domein passeer om te vragen in welk van de antieke bouwwerken ik precies moet zijn staat er voor mij een man met zijn hele voorhoofd vol tatoeages. Hij onderhandelt over de prijs van een “boeksje bladjes”. Als binnenkomer kan dat tellen.
Ik moet het halve domein door en doe onderweg via voorbijgangers massa’s inspiratie op voor onze eigen versie van The Ministry of Silly Walks die wij er op dienst op nahouden. Van houterig tot zwaaiend tot mompelend en knipogend.
Een lange man in grijs schoolmeesterschort passeert mij zingend op een fiets die zeven maten te klein is.
Ik durf gerust toegeven dat ik mijn ogen uitkijk.
En dan ben ik nog “van het vak” en dus per definitie één en ander gewoon.
Zeer leerrijk, zo’n wandeling over het domein, want wat ik leerde :
– cliché’s zijn nooit helemaal onwaar.
– doorgedreven specialisatie is niet de plaats om met popularisering te beginnen.
– we hebben met onze werkgroep nog een lange weg te gaan.
al dan niet zwaaiend en/of knipogend
Categorieën: Gezondheidszorg
5 reacties
Libelle · 27 juli 2013 op 08:16
Welkom Maxentia, jouw werkgroep zal zich voorlopig niet opheffen.
De start van de column is buitengewoon rommelig, je struikelt over je eigen (lange) zin. Een goed startschot moet juist de belangstelling wekken
Yfs · 27 juli 2013 op 09:21
Eens met Libelle. Die eerste regel heb ik een tweede en derde keer overnieuw moeten lezen, gewapend met een grote hap adem. En zo zijn er meerdere regels die zich niet lekker vlot laten lezen, wat zeker ten koste gaat van de belangstelling. Omdat ik als lezer dan te druk bezig ben om me af te vragen of ik het wel goed heb begrepen, komt de column in flarden aan me voorbij. Jammer, want je hebt wel degelijk potentie om te schrijven. Van harte welkom, ik lees graag meer van je! 😉
Ferrara · 27 juli 2013 op 10:35
Huh? Die grote instellingen bestaan toch niet meer, dacht ik. Even op je site gekeken, maar nu begrijp ik het. In Belgie ligt dat blijkbaar anders. Je hebt zeker nog een lange weg te gaan.
Begin met het opheffen van The Ministry of Silly Walks.
Ferrara · 27 juli 2013 op 14:33
Sorry, ik ben vergeten je hier succes te wensen.
Meralixe · 27 juli 2013 op 12:36
Welkom bij column x
Waarschijnlijk als enige Vlaming zou ik U hier meteen een virtuele knuffel moeten geven. Bij deze… :-*
Dit echter waren de bloemen.
Uw column overtuigt ook mij niet. Nochtans, zelf heb ik de laatste tien jaar van mijn loopbaan (aan de goede kant) van een psychiatrische instelling vertoeft en Meralica heeft er een ervaring van bijna veertig jaar op zitten. Dus, herkenbaar was het wel maar ik mis wat verhaal en wat scherpte. Ook te veel geschreven van uit het eigen weten denk ik, één van de moeilijkste oefeningen in de schrijverij zeg maar.
Ik kijk uit naar de volgende…uw blog belooft meer!