Thee met Margarita

Eindelijk iemand die tegen haar familie opkomt. Nu ik de kwestie zo volg brengt het bij mij oud zeer naar boven..
Vroeger ( ik was zo’n jaar of 12) toen ik nog bij mijn ouders woonde, werd ik door mijn ouders vreselijk gemanipuleerd. Een voorbeeld: Na school moest ik altijd om 4 uur thuis zijn om thee te drinken, waardoor ik heel mijn agenda moest aanpassen aan die theetijd. Nog een voorbeeld: Na de verplichte thee ging ik altijd voetballen en ik moest perse om 6 uur voor het avondeten thuis zijn, anders kreeg ik geen eten. Dat is toch chantage?
Maar het ergste komt nog. Ik had in die tijd een paar maanden een iets oudere bloedmooie blonde vriendin, ze is een paar keer bij mij thuis op bezoek geweest.
Bij haar eerste bezoek keek mijn moeder haar al vreemd aan, en toen ze even voor 6 uur naar huis moest om te eten vertelde mijn moeder dat ze haar herkende, maar waarvan wist ze niet meer.
Toen ik de volgende middag thuis kwam, voor die thee, vertelde mijn moeder dat ze bij de buurtjes wat navraag had gedaan aangaande mijn blonde vriendin.
Een onderzoekje dus net als bij die (toen) vriend van ons half-prinsesje Margarita.
“Dat zijn allemaal geruchten”, antwoordde ik en nam mijn thee mee naar mijn kamer.
Goed, nu had mijn bloedmooie blonde vriendin wel iets vreemds, ze sliep nogal veel met Jan en alleman en de ex-buurman, maar daar kon zij toch niets aan doen, zij was nu eenmaal gewoon gauw moe.
En dat witte poeder dat ze snoof was tegen de vermoeidheid, vertelde ze me in vertrouwen.
Ik ben een keer met haar naar haar lievelings oom geweest, het was toen heel gezellig. Ze gaf hem iets en ze kreeg 100 gulden en ik ook. Wat was haar oom toch een leuke man.
Ondanks het aandringen van mijn moeder maakte ik het niet uit en mocht ze bij ons thuis blijven komen. We gingen dan wel eens naar mijn kamer, deden mijn deur op slot en maakten het ons een beetje gemakkelijk en net op het moment dat we gingen zoenen enzo, werd er op de deur geklopt. Het was mijn moeder: “Komen jullie gezellig beneden nog een kopje thee drinken?”, riep ze.
Ik heb me jaren later afgevraagd hoe ze het altijd voor elkaar kreeg om op het, voor mij, verkeerde moment aan mijn deur te kloppen.
Dat heb ik dus laten uitzoeken door een professioneel bedrijf, en wat bleek?
Wanneer je de vier punaises van mijn Tatjana-poster met elkaar verbindt met 2mm2 koperdraad en dan dat koperdraadje via het schroefje, waar mijn ingelijste kleurplaat van de kleuterschool aan hing, naar de elektradoos in het plafond liet lopen, dan kon je in die elektradoos dat koperdraadje aansluiten op een zendertje dat zo sterk was dat je Radio I op de middengolf in een straal van 500 meter kon storen met de geluiden uit mijn kamer.
Kortom, het bleek dus dat ik werd afgeluisterd. Toen ik met dit professionele onderzoekje naar mijn ouders ging, ontkenden ze het in alle toonaarden.
Ik zit er nu aan te denken om mijn ouders te dwingen om hun excuses aan te bieden op de televisie, misschien bij Hart van Nederland, of misschien moet er wel een apart televisieprogramma voor komen waarin ouders hun excuses moeten aanbieden aan zijn of haar dochter, zoon neef of nicht.
Ik dacht altijd dat ik de enige was die zo werd behandeld door zijn familie, maar dankzij dat lieve Prinsesje weet ik nu dat ik niet de enige ben.
We moeten een stichting oprichten: “De Margarita Stichting”, zodat iedereen geholpen kan worden die door zijn of haar moeder, vader, oom of tante, net zo vreselijk behandeld is als ik toen.
Aan iedereen die zich aanmeld moet dan gratis thee worden verstrekt.
Misschien moet ik mijn ouders wel een proces aandoen, zodat ik schadevergoeding krijg want ik zit de laatste tijd een beetje krap bij kas.
Margarita bedankt.