Therapie voor homo

Zojuist heb ik een column geschreven. Ik durf hem niet te plaatsen. Echt niet. Hij ging over homotherapie en wat ik daarvan vind.
Natuurlijk vind ik het de grootste onzin die ooit is uitgevonden en te belachelijk voor woorden. Wat zet die organisatie zich te kijk, abnormaal gewoon. Ze denken dat er een therapie bestaat die homo’s van hun behoeften en verlangens kan genezen. In ieder geval die gevoelens kan leren beheersen en onderdrukken. Dat ze daarmee het bestaan van die gevoelens erkennen maar niet waar willen hebben, begrijpen ze nog niet. Maar goed.
Het ergste is dat die therapie vergoed wordt uit de zorgverzekering.
Hè? Denk ik dan. Betalen wij allemaal mee in de vorm van premies die iedereen van ons verplicht betaalt?
Om ergens van genezen te worden? Daar is toch de zorgverzekering voor? We betalen ons scheel aan de zorgkosten. Aan scheelheid kun je echter wel iets doen. Ik betaal gerust mee aan een behandeling om iemand van zijn scheelheid af te helpen, daar is de reguliere geneeskunde voor uitgevonden.
Maar gevoelens van seksuele geaardheid leren onderdrukken en beheersen? Prima als het over pedoseksuelen gaat, heel goed. Behandel die maar extra. Die is bedoeld om de kathozieke priesters mee te behandelen.
Ons hele land stond nog niet zo lang geleden ondersteboven op zijn kop over die zaak. Dat waren mannetjes en vrouwtjes die vanwege hun celibataire gelofte hun seksuele gevoelens moesten onderdrukken en leren beheersen. We hebben allemaal gezien tot welke excessen en welke jeugdtrauma’s dat heeft geleid. Daar kom je als misbruikt kind volgens mij nooit overheen. Behandel alle slachtoffers van dat zieke zooitje met premies die wij allen betalen, daar heb ik geen problemen mee.
Maar gristelijke homo’s behandelen uit gemeenschapsgeld? Ook al zo’n beladen woord, gemeenschap. Ik word zo ziek van dit gedoe rond homoseksualiteit. We weten toch inmiddels beter? Het is een aangeboren fysieke aard, net zoals allerlei andere geaardheden. We kennen de mannelijke vrouw, de vrouwelijke man, biseksualiteit en de ‘normale’ seksuele geaardheid. De vraag blijft wat normaal is.
Wat mankeren die gristenen eigenlijk? Bestaat er geen therapie om te genezen van deze aard?
Zie je, daarom durf ik die column niet te plaatsen. Ik ben niet tegen, nou ja, niet helemaal tegen christenen maar laat ze alsjeblieft hun eigen boontjes doppen, daar hebben ze de handen meer dan vol aan.

De ‘therapie’ die De christelijke organisatie Different wil aanbieden valt mijns inziens onder kwakzalverij en daar wil ik geen cent premie voor betalen.