Tien jaar jonger?

Als om even acht uur in de ochtend de deurbel klinkt, doe ik snel de deur open. Want ik weet, vandaag mag ik me weer even tien jaar jonger gedragen. Dat gebeurt me de laatste maanden ongeveer twee dagen per week. Nee, geen facelift, haarverfjes, make-up en ook geen kunstmatige opvullingen, laten mij even jonger lijken/voelen. Het is meer mijn gedrag dat plots veranderd. De dag begint dan met een vriendelijke lach en veel gebrabbel, als ik nog bezig ben met het aansporen van onze grotere knullen die naar school moeten.
Ik zing weer kinderliedjes, dans, lees voor en leer wat de dieren zeggen, de net binnen gekomen vracht in buggy, volgeladen met speelgoedjes en luiers, vindt dat ook allemaal nog leuk De grote knullen willen niet meer dat hun moeder voor hen zingt. Dansen met je mama doe je ook niet meer als je al tien bent. Nee, zij luisteren liever naar TMF en MTV, ze rappen en daarvoor ben ik te oud.

Als de twee nog schoolgaande kinderen dan het pand hebben verlaten, dan tutten we gezellig even samen. Zij met een fles drinken en ik met een mok koffie. We gaan samen op pad om vers brood kopen, zijn zit lekker in de buggy en ik hoef niets te dragen, heerlijk zo’n mandje en netje aan die wagen.
Thuisgekomen lees ik haar voor of we kijken samen een disney-filmpje, teletubbies. En dan is het hoogste tijd om dochter wakker te schudden, en dat is geen probleem voor de kleine meid van 1,5, ze stiefelt naar de slaapkamer en roept “wakke worren Tina” En gek genoeg heeft de 18 jaar oudere Tina dan ineens geen ochtendhumeur meer, maar ze staat vrolijk op.

We eten een boterhammetje met z’n allen aan tafel, volle bak tussen de middag en grote lol met en om elkaar. Voor de kleine een fles met pap en dan gaat ze lekker even slapen, in die tijd kan ik mooi even wat tikken, wasje ophangen of wat lezen, ruim een uurtje rust kan ook ik dan best gebruiken. Weer opladen voor de rest van de dag, want als de kleine wakker wordt komen haar twee broertjes van 5 en 10 jaar er ook gezellig bij.

Als onze oudste dochter dan toevallig niet hoeft te werken, dan is het een gezellige boel hier thuis. Een groot gezin had ik altijd al graag gewild, en dus zes kinderen van 1,5 tot 19 jaar, vier knullen en twee meiden.
We tekenen, lego-en, spelen spelletjes, drinken thee met koekjes. Als alles dan lekker loopt kan ik tegen 5 uur aan het eten koken beginnen. Tegen een uur of zes mag ik de leenkinderen weer terug geven aan de moeder.

En na het eten, voel ik me dan toch soms tien jaar ouder dan ik werkelijk ben. Drie kleine kinderen is vermoeiender dan drie grote. De oudste van de leenkinderen is net zo jong als de jongste hier.
Ik ben het nog niet verleerd, maar ik was de lasten vergeten, nu weet ik dus ook waarom ik tien jaar terug het gevoel had dat ik geen eigen leven meer had. Mijn wereldje was toen maar erg klein, gebonden aan huis en kinderen.

Tegenwoordig kan ik me vrijer bewegen, een avondje weg kan best, een dagje uit en zelfs af en toe een nacht van huis, zonder dat de kinderen huilen en hun moeder missen.
En de twee daagjes in de week dat ik nu die kleintjes heb van een ander dat is genieten, alleen al omdat ik weet dat het maar een paar uurtjes duurt. Kinderen zijn en blijven leuk en ik zie het maar als oefening voor het oma worden een soort van tussen station 😉