lk ben zo iemand die verschrikkelijk lui kan zijn. Neem zo bijvoorbeeld het schrik-moment wanneer ik mijn vader hoor roepen op een zaterdagochtend: ‘Ben je al wakker, is al half 2 geweest.’ En besef dat het wéér niet gelukt is om mijn wekker me ook werkelijk te laten wekken om 10 uur. Terwijl 10 uur voor de meeste mensen al een tijd is om enorm uitgeslapen wakker te worden.
Gelukkig heb ik dan altijd nog een tweede kans om op zondag eerder op te staan, fris wakker te worden en dan meteen alle dingen te doen die ik moet doen. Nu is mijn zaterdag officieel benoemd tot een rustdag, waarop ik precies niks doe wat eigenlijk zou moeten en heerlijk de hele dag films kijk. En als het dan eenmaal zondag is, hoor ik de bekende stem onderaan de trap roepen ‘Marit, ben jij eigenlijk al wakker?’ Waarna ik me omdraai en ik tot mijn spijt de cijfers één, drie, nul, nul van mijn wekker aflees. Gelukkig heb ik volgend weekend een nieuwe kans.
Marit
Hallo ik ben Marit, een achttienjarige inmiddels gediplomeerd gymnasium leerling. Ik zing, speel gitaar, hou van schrijven, ben een half-godin en tevens op zoek naar een nieuwe carrière.
10 reacties
troubadour · 11 november 2014 op 07:42
Lui zijn is een prima tijdsbesteding. Het leidt op tot de meest interessante beroepen. In je columnetje staat geen woord te veel en dankzij de titel is hij ook nog leuk. Schrijver lijkt me een kek beroep.
Mien · 11 november 2014 op 07:58
De tijd loos. Welterusten en welkom op CX.
Leuke binnenkomer, al moet ik er ook een beetje van gapen. 😉
Meralixe · 11 november 2014 op 09:14
Welkom op column x
Ik kijk uit naar het volgende schrijven van de jongste telg op column x. Nu de bloemetjes, dan het potje. :rose:
Frans · 11 november 2014 op 09:43
Ooit Marit, in een tijd die je je met geen mogelijkheid kunt voorstellen, sta je ook op luie dagen gewoon bijtijds op. Je gelooft dat natuurlijk niet. Net zo min als ik ooit dacht dat ik het burgermannetje zou worden dat ik nu ben. Want het schijnt dat ik ooit ook jong ben geweest. Het is zo lang geleden dat ik het me eigenlijk met geen mogelijkheid kan voorstellen en soms denk ik dat ik het me allemaal in beeld. Ik weet dat ik je feitelijk van een mooie illusie beroof, maar troost me met de gedachte dat je al dat geleuter van die oude zuurpruim toch niet gelooft. Helaas is dit alles toch echt je voorland. Toch hoop ik dat je ons op de hoogte houdt van je levensperikelen. Schrijven houdt jong. Dat dan weer wel.
Spencer · 11 november 2014 op 10:31
Word schrijver, dan kan je zelf bepalen wanneer je opstaat. Een boek met de titel ‘Nooit meer slapen’ bestaat al, maar ‘Altijd slapen’ heb ik nergens kunnen vinden. Misschien ligt hier een mooie taak voor je, Marit. O ja, lees ‘Oblomov’ van Gontsjarov.
Mien · 11 november 2014 op 14:02
Hier sluit ik me volledig bij aan. Goede tip. En mocht je echt lui zijn dan is er nog altijd de film. Oblomov is prachtig verfilmd door Michalkov. De bediende Zachar die voortdurend traag door het beeld schuifelt op pantoffels maatje 48 is hilarisch. Alleen daarom al de moeite van het zien waard. Te moe voor verliefdheid. Je moet er maar opkomen.
MaritcG · 11 november 2014 op 20:11
Nooit meer slapen heb ik inderdaad al gelezen. Ik zal eens bedenken of ik een keer aan het boek of de film ‘Oblomov’ ga beginnen. Bedankt voor de aanbeveling! Leuke reacties, ik zal zeker nog eens van me laten horen. :victory:
pally · 11 november 2014 op 10:57
Leuk begin, Marit.
Welkom hier!
Ferrara · 11 november 2014 op 13:31
Gelukkig kun je schrijven op elk tijdstip van de dag doen.
Succes hier
Dees · 11 november 2014 op 13:32
Oh heerlijk tot 13u in je bed blijven. Op een gegeven moment lukt dat niet meer. Schijnt met hormonen te maken te hebben. En verplichtingen. Geniet ervan. Grappig geschreven.