Titels

Paf geslagen door anonieme woordvoeders in het zwart duidend op nietszeggende zaken waarin men beschuldigd wordt van waar men niet van bewust is. Zwetend voor een baas onderschikt men zich aan henzelf terwijl de ware kern van de zaak verhuld blijft in nevelen. Spreken in spreuken past de ouderdom maar siert de mens en getuigt van zogenaamd intellect gejat van meesters, geïnspireerd door onwetendheid. Rest de vraag; identiteit?
Geluk zoekend en vingerwijzend door het leven gaan op zoek naar iets dat er niet is maar alleen in grijze massa`s bestaat volgt de massa de massa, gehuld in een opgedragen keurslijf haast men zich.
Boompje klimmen en touwtje springen, wanneer je ademt door je ogen en schubt met vissen in het ongewis is het duidelijk welke verlangens men in het bijzonder begeert bekoort of beheert
Troep wordt verheven tot kunst en dit is misschien wel het duidelijkste voorbeeld van volgzaamheid, gehoorzaamheid oftewel idioterie. Voorbeelden als de `80 jaren krakerbewegingen waarvan (de meesten) anno 2007 een hypotheek, twee kids hebben en werken voor een baas. Che Guevara adorerende gymnasiasten die hun studentenleven met lang haar lopen anarchistische gedachtes denken te hebben zetten zich af tegen deze welvarende maatschappij die zij onwetend dat zij zijn eenmaal afgestudeerd zelf zullen gaan aanvoeren in een kostuum. Ik oordeel niet ik observeer, zie helder licht en lig in een cirkel waarin men lacht, echter is mij de grap ontgaan. In tijden van het te boven komen van de Babylonische spraakverwarring zoekt men het pure, het ongeschonden terwijl er verlangt wordt naar meer. Men zwicht in een dog eat dog world. Zij die de ongelukkige denken zijn prijs ik gelukkig want de tegen het avondrood aanstaande zorgen vliegen over of bedekken de paarse lucht als stapelwolken. Luid zwijgend en zacht schreeuwend sterft er een deel af dat niet wordt geaccepteerd maar oogluikend wordt toegestaan en weggewuifd door de boom der eeuwigheid dat oerkracht combineert en de tand des tijds al lang heeft moeten doorstaan. Krachten des levens.

Salut,

Jantje van Leiden