Ik geniet er van om oude herinneringen op te halen, zoals oude tekenfilmpjes kijken waar ik vroeger voor mocht opblijven. Muziek uit de jaren negentig luisteren, tegelijkertijd denkend aan hoe ik als kleine jongen mijn eerste single kocht bij die mooie dame van de platenzaak. Het akelige daaraan is dat die tijd niet meer terug komt. Ja op een andere wijze. Je luistert, denkt en kijkt er nu op een andere manier naar. Een sentiment, een gedachte van vroeger. Ik merk dit gevoel ook op bij personen die ik nog van vroeger ken en dat geeft soms en rare wending in je eigen leven. Regelmatig spreek ik af met twee oude vriendinnen van mij. Anouk en Julia genaamd. Ik ken hun nog van vroeger. Dus zo als je misschien begrijpt, haal je dan samen weer leuke herinneringen op uit die goede oude tijd, toen borsthaar nog een illusie voor mij was. Trouwens dat blijft nog steeds een illusie voor mij, want heb er nu nog steeds niet zoveel.

Anouk woont op haar zelf, dus ik moest eerst telefonisch doornemen waar ze nou precies woont. Na een lange zoektocht, eindelijk gevonden! Ze woont namelijk dicht bij een fontein in de buurt, dus ik verstond in eerste instantie een fontein straat. Aangekomen en wel, werd ik gelijk aan de wijn gezet, wat voor mij de volgende dag koppijn betekent. Niet erg, want het was zeker een gezellige avond.

Ik ben erachter gekomen dat deze dames nog een doel nastreven en dat ze erg begaand zijn met dieren. Ze zijn vegetarisch en willen op elke wijze dierenleed voorkomen en dat maakt hen zo prachtig. Als je nooit met vegetariërs in aanraking komt, dan ga je daar toch over praten. Toen ik met hun sprak ging ik inzien dat er nog veel moet gebeuren betreffende mishandeling van dieren. Ik zou graag mee willen gaan met hun denkwijze, maar ik geniet gewoon van dat dagelijkse stukje vlees. Ik weet dat dit slecht is, maar ik kan er moeilijk afscheid van nemen, omdat het mijn maag vult. Als alternatief is er natuurlijk biologisch vlees, maar ik moet eerst maar ondervinden of dit een goed alternatief is.

Misschien als ik nu eens ga beginnen met het beperken van vlees eten en eerst nadenken of een product niet getest is op dieren. Dan heb ik er later weer een mooi sentiment bij en kan ik mijn gedachtes overbrengen op andere mensen, mits ik dat doel bereikt heb voor mezelf.

Categorieën: Maatschappij

8 reacties

SIMBA · 24 november 2007 op 18:37

[quote]Toekomt zonder vlees[/quote]
[quote]dat geeft soms en rare wending [/quote]
[quote]woont op haar zelf[/quote]
[quote]dat ze erg begaand zijn [/quote]
Dit viel mij al op bij globaal erover heen kijken, dus ik durf het stukje niet echt te gaan lezen. 😕

Grumpy-old · 24 november 2007 op 22:31

Beetje onsamenghangend hak op de tak verhaal.

[quote]Aangekomen en wel, werd ik gelijk aan de wijn gezet, [/quote]

jammer

Troy · 25 november 2007 op 01:50

Je introductie en de rest van het verhaal stroken voor mijn gevoel totaal niet met elkaar. Ik wacht nog steeds op een column waarmee je echt weet te raken. En let alsjeblieft nu eens een keer op al die onnodige taalfouten.

Verder ben je best een aardige jongen denk ik.

weathergir · 25 november 2007 op 09:26

Weet je, ik begrijp het verhaal gewoon niet zo goed, denk ik. Er zit een gat tussen de inleiding en de rest van het verhaal. En helaas maak je dat voor mij ook niet meer goed. Daarnaast is het echt een stuk, dat vergeven is van de taalissues… en dat is eigenlijk nog wel het meest jammer…

[quote]Dan heb ik er later weer een mooi sentiment bij en kan ik mijn gedachtes overbrengen op andere mensen, mits ik dat doel bereikt heb voor mezelf.[/quote]

Misschien is het een tip om je verhalen even door te spreken of zelfs te laten controleren, voordat je gaat insturen?

dj_Eddy · 25 november 2007 op 10:57

Jammer dat je dit hebt ingestuurd, want je verhaal heeft geen duidelijke opbouw en de inhoud is flinterdun. Om een column te schrijven moet je echt van tevoren goed bedenken waar je het over gaat hebben. Een beetje slap ouwehoeren gebeurt al voldoende op chatboxen en in de kroeg, voor een column is toch iets meer nodig.

Een goed advies is idd om eerst je schrijfsels aan iemand anders te laten lezen. En dan niet alleen voor de taal- en schrijffouten, maar ook voor de structuur en de inhoud, die opmerkingen te verwerken en dan pas je verhaal in te sturen. Maar goed, anderen hebben dat al eerder gezegd. Jammer dat je daar niet zoveel mee doet.

Anne · 25 november 2007 op 22:27

Ik mis een clou. De sleutel om een geheim in op te sluiten of juist de deur naar de schrijver te ontsluiten. Dat is waar korte stukjes eigenlijk altijd over moeten gaan, waar ze dan ook over gaan.

Jij bent te open in je schrijfwerk. Wil je dingen schrijven die voor meer mensen interessant zijn zul je meer moeten wroeten, voor je instuurt, naar wat de onderliggende klank is in je stukje. Wat het merkwaardige is, het vreemde, het ongrijpbare, het grappige en maak het rijtje zelf maar verder af.

Nu blijven je verhaaltjes drijven, als benzine op water. Het zinkt niet, en het bezinkt niet.
Meer schrijven, en dan niet dingen wegschrijven, maar juist bij onderwerpen blijven hangen, pagina na pagina doorpennen over hetzelfde heeft heel vaak verdieping tot gevolg, al blijven er dan maar drie zinnen over.

lisa-marie · 26 november 2007 op 09:53

Het raakt kant noch wal.

FatTree · 26 november 2007 op 15:26

Vlees noch vis?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder