De fanfare speelde, de zon was heet en soms rook je de lucht van braadworsten.
De jaarlijkse markt in ons dorp. Even blijf ik bij een anzichtkaarten kraampje staan en blader door het assortiment. Het zijn allemaal kaarten uit vervlogen tijden en of de duvel ermee speelt, ik trek er precies eentje uit, waarop een voor mij bekend gebouw staat. Het voormalige Zeehuis in Egmond aan Zee. Heel vroeger was dat van mijn opa en ik weet dat mijn moeder er in de zomer vaak heen ging. Ik heb die kaart gekocht en thuis zag ik dat er iets op geschreven was. Iets in het duits.
“ Hallo Isolde, hier in Egmond am Mehr ist……” Een half afgemaakte zin, niet veel bijzonders. Het leek mij leuk om die kaart eens naar mijn moeder op te sturen.
Een paar dagen erna belt zij mij op.
“ De kaart die jij stuurde, weet je van wie die is?” vroeg zij.
Ik had geen idee en zonder op mijn antwoord te wachten vertelde zij het.
“ Er was in 1927 een oostenrijks meisje bij ons. Dat meisje had een anzichtkaart gekocht en die was zij in de bibliotheek van het Zeehuis aan het schrijven. Ik was daarbij. Hij was voor haar vriendin Isolde. Zij was er nog niet mee klaar, toen mijn moeder riep dat we konden eten. We zijn toen naar de eetzaal gegaan en vanaf dat moment weet ik niet wat er met die kaart gebeurd is.
Wel weet is nog dat vlak daarna mijn vader strierf en daarom weet ik nog zo goed dat het in het jaar 1927 was.
En weet je?…… Die kaart heb jij mij nu gestuurd.

Categorieën: Algemeen

6 reacties

Trukie · 25 juni 2006 op 01:29

Ik vond het heel frappant dat jouw moeder zich een dergelijk onbelangrijk voorvalletje zo helder herinnert. Dat Duitse meisje moet haast wel een bijzondere indruk op haar hebben gemaakt.
Het zou mooi zijn om haar met de kaart in de hand te vinden. Misschen is dat wel het signaal wat je door moest krijgen.

Ma3anne · 25 juni 2006 op 12:33

Mooie ’toevalligheden’ zijn dit. 🙂

Mosje · 25 juni 2006 op 12:38

Research doen Francis, dit kon wel eens het begin zijn van een bestseller.
Het FrancisMysterie.

DreamOn · 25 juni 2006 op 13:05

Dat is nu dan zo’n 79 jaar geleden en dat meisje kon al schrijven dus was zij minimaal een jaar of 7. Dan zou ze nu 86 jaar zijn.
De kans dat je haar vindt én dat ze nog leeft wordt dan wel heel klein.
Maar wat een mooi verhaal!

sally · 25 juni 2006 op 13:28

Prachtig toeval Francism. Ongelofelijk eigenlijk.

Zo kochten wij eens in brabant een boekje over optiek in een winkeltje stampvol oude boeken.
Thuisgekomen ontdekten we een notitie in het boekje van de man waar wij onze winkel in overijssel van overgenomen hebben.

Leuk om te lezen.
groet
Sally

KawaSutra · 26 juni 2006 op 01:18

Goed verhaal maar ik ben het wel met Mosje eens. Een bestseller is misschien weer een ander uiterste maar ik had in deze column best wat meer achtergronden willen lezen. En ik denk eerlijk gezegd dat die ook wel te achterhalen zijn. Maar zondermeer een bijzondere gebeurtenis.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder