Alsof ik onder hoogspanning sta gebaar ik heftig met mijn armen en benen om, in een verkrampte poging, deze willekeurige samenloop van omstandigheden nog te weren. Maar het helpt mij niet. Ik zit er middenin en het enige wat ik nog kan doen is, zoals altijd, de tijd op zijn beloop laten. Hoezeer ik mij er ook tegen wil verzetten, ik weet dat het zinloos is. Toeval bestaat niet, want alles heeft een reden, wordt mij vaak verteld. Maar is dit ook werkelijk zo? Met de riemen die ik heb, roei ik een schijnbaar vrije richting uit, waarvoor ik kies. Ondanks de inspanningen die ik mij troost weet de tijd mij telkens weer in te halen. Elke actie die ik onderneem, kent vroeg of laat zijn eigen reactie om mijn koers weer de juiste richting op te sturen. Ongrijpbaar glijdt de tijd langs mij heen, een spoor van ervaring achterlatend. De gift van het verloop. Samen met het lot vaart de tijd zijn eigen koers, een hoger doel dienend ver voorbij mijn voorstellingsvermogen. Hoezeer ik ook tracht alles te doorgronden, de vloek te begrijpen die mij teistert, kan ik het doel ervan maar niet achterhalen. Juist op die spaarzame momenten dat ik denk alles te bevatten en ik de reikende hand van begrip bijna kan aanraken, kortsluiting. Hij, zonder naam, maakt zich meester over mij. Orde wordt ruw vergruist tot chaos en met chaos verleidt hij me tot orde. Opnieuw ontglipt de reden mij.
Nog naschokkend van het gebeurde kom ik na enkele seconden, die uren lijken te duren, weer langzaam tot mijzelf. Ik mag een leven leiden op een rekbaar continuüm van uitersten. Toeval kan dan niet bestaan, het manifesteert zich wel op die momenten dat het lot mij ermee tart. Aan mij de kunst te leren leven met de vallende ziekte en het te accepteren voor wat het is.
11 reacties
wendy77 · 15 oktober 2005 op 17:14
[quote]Juist op die spaarzame momenten dat ik denk alles te bevatten en ik de reikende hand van begrip bijna kan aanraken, kortsluiting.[/quote]
Geweldig mooie zin, die in vele gevallen gebruikt kan worden denk ik.
Mooie column. Ik heb hem een keer of 3 gelezen om hem op me in te laten werken…..en het heeft gewerkt 😉
Louise · 16 oktober 2005 op 08:56
Mooi verhaal, mooie gedachte over lot, toeval of wat anders.
[quote]Hij, zonder naam, maakt zich meester over mij. Orde wordt ruw vergruist tot chaos en met chaos verleidt hij me tot orde. Opnieuw ontglipt de reden mij.[/quote]
Ik denk toch dat je voornamelijk zelf de richting bepaalt waar je naar toe gaat. Op het moment dat je het gevoel hebt teruggefloten te worden of dat er kortsluiting ontstaat, is dat volgens mij je eigen twijfel die toeslaat. Je bent op dat moment nog niet zeker van wat je zelf wil. Zoiets kan aanvoelen als een ingreep van iets zonder naam…
pepe · 16 oktober 2005 op 11:56
[quote]Toeval bestaat niet, want alles heeft een reden, wordt mij vaak verteld.[/quote]
Zelf denk ik dat het meeste wel een reden zal hebben, dat wij niet altijd een antwoord krijgen op het ‘waarom ik?’, is voor velen moeilijk te verteren.
Vaak blijkt later (soms jaren) dat er echt wel een reden is geweest.
Ik stel me minder de vraag ‘waarom ik?’ Maak er liever van waarom ik niet?
sally · 16 oktober 2005 op 15:28
Tjonge,jonge,jonge King, ik vind het ongelofelijk knap hoe jij een verwarde geest beschrijft.
“Toeval”lig zag ik dat het onder “fictie”staat.
Gelukkig maar.
liefs
Sally
melady · 16 oktober 2005 op 23:11
[quote]Orde wordt ruw vergruist tot chaos en met chaos verleidt hij me tot orde.[/quote]
Stilte overheerst bij het lezen van deze column over epilepsie.
De titel..subliem in al zijn eenvoud.
Voor mij mag ‘Read me’ alvast zijn microfoon ter hand nemen.
klungel · 17 oktober 2005 op 08:54
@ Melady, Dat had ik er zelf niet uitgehaald 😉
@ King, Mooi geschreven. Weer!
Dees · 17 oktober 2005 op 09:19
Het verlaagde bewustzijn.
Ik vind het een van je betere columns, misschien omdat het eenvoudig echt en rechtuit is, hoe ongrijpbaar het gegeven ook.
Zoiets.
Grtz,
Dees
KingArthur · 17 oktober 2005 op 11:39
Iedereen dank voor de reacties.
@ Wendy: Leuk dat je de moeite hebt genomen de tekst te doorgronden. Ik geef toe dat ik nogal eens cryptisch schrijf.
@ Sally: Om misverstanden te voorkomen, dit is inderdaad fictie 😉
@ Pepe: Mooie gedachte. Waarom niet?
@ Melady: Yep, the magic word hier. Dank je.
Geertje · 17 oktober 2005 op 14:41
Mooi beschreven. De cryptische omschrijvingen vind ik juist zo boeiend. 🙂
WritersBlocq · 17 oktober 2005 op 19:16
Bizar wel… goed geschreven.
KawaSutra · 17 oktober 2005 op 22:49
Prachtig King. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vooral het gebaren met armen en benen nogal wonderlijk vond, maar als de cryptische puzzel in elkaar past gaan de ogen open.