Soms heb ik genoeg van mijn eigen hoofd. Dan zit er namelijk zwerfvuil in. Herinneringen, bérgen herinneringen, voorzover je die hebt als je nog veertig moet worden. Inclusief beeldmateriaal, want ik heb een fotografisch geheugen. Verder zwerven er flarden onverwerkt leed, verdriet en trauma rond, maar ook een stukje onverwerkt leuk. Geregeld moet ik de harde schijf in mijn bovenkamer defragmenteren. Kon ik maar praten. Dat is flauw, want natuurlijk kan ik praten. Er bestaat echter een groot verschil tussen spreken, praten en iets zeggen. Waar ik prima praten kan, vind ik iets zeggen erg moeilijk. Vooral als het ronduit moet, rechtstreeks en direct. Over wat ik vind of over wat ik voel. Achteraf kan ik alles zeggen. Soms schrijf ik het op.
Opschrijven is voor mij puinruimen. Ik schrijf om hoofd- en bijzaken te kunnen scheiden. Daarmee is de ellende begonnen. Bijzaken vertonen zich als bijwoorden en bijvoeglijkheden in mijn verhaal. Als ik ze weglaat, raak ik zinnen kwijt. De zin ook, trouwens. Het lijkt wel alsof ik niet meer weet hoe het moet, iets opschrijven zonder schromelijk te overdrijven.
Ik vertel en ik schets graag. Het liefst in karikatuur. Ik wil dat de lezer voor zich ziet wat zich dagelijks in mijn hoofd afspeelt. En dat is veel, erg veel. Ik ben niet gek en ik ben volkomen onschuldig. Ik ben slechts een – niet gediagnosticeerde – ADHD-er.
Graag geef ik u een schriftelijke rondleiding door de verschillende gangen en spelonken van mijn hoofd. Kostelijk en kosteloos.
Met alle bijwoorden die ik maar kan vinden.
6 reacties
Avalanche · 12 maart 2010 op 11:04
Herkenbaar wel, wat je hier omschrijft. Maar de volgende keer lees ik graag weer een schets, liefst schromelijk overdreven. 😉
klapdoos · 12 maart 2010 op 13:14
Ik neem aan dat deze column in ontwikkeling is??Oeps nou werd ik natuurlijk voor de zoveelste keer niet begrepen, mijn excuses hoor Ontwikkeling. Zal niet meer gebeuren… :stom: :stom: :stom: :stom: :stom:
Ontwikkeling · 12 maart 2010 op 16:05
Column In Ontwikkeling?
Dit stukje was het resultaat na twee keer een sessie met een schrijfster die vond dat het minder moest. De kunst van het weglaten leidde in dit geval tot een zielig schrijfseltje…
Natuurlijk zal ik een volgend stukje weer volgepompen met bijwoorden en alle bijvoeglijkheden die ik maar verzinnen kan.
Goed?
klapdoos · 12 maart 2010 op 16:53
Sorry wist niet dat je boos werd. Mooi geschreven hoor, kort maar krachtig en goed verwoord. Genoten van de teksten die je selectief hebt gebruikt om een kort stukje zo herkenbaar te kunnen bestempelen als goed leesbaar…Knap gedaan.
Ontwikkeling · 12 maart 2010 op 18:36
Sorry Klapdoos, ik was niet boos…ik heb mijn reactie niet goed neergezet begrijp ik nu.
‘k Heb juist altijd veel aan de reacties hier.
Dees · 12 maart 2010 op 20:39
Ik heb meteen beeld van een hersenpan vol kleurig zwerfvuil. Jammer dat ik er niet in kan jutten. Dit stukje ach, het is een stukje.Ik lees liever wat minder direct over iemand. Eigenlijk leer je iemand beter kennen door hetgeen hij of zij niet expliciet over zichzelf vermeldt, denk ik. En het is mooier schrijven,of in ieder geval lezen, zonder het zelfbeeld van jezelf of een ander te pontificaal in beeld.
Maar een hoofd vol zwerfvuil vind ik mooi. 🙂