Treinperikelen 2

Omdat ik de NS nog steeds verblijd met mijn aanwezigheid en de firma daarvoor rijkelijk beloond wordt (!) wil ik melding maken wat ik allemaal wel niet meemaak en doorsta. Het begint in Houten als de omroepster vriendelijk meedeelt dat vanwege een defecte trein het treinverkeer is ontregeld. Dat snap ik niet helemaal. Je kunt zo’n ding toch gewoon parkeren op een rustige plek. Dan bied je de reizigers je verontschuldigingen aan, geeft ze een bon voor koffie met gebak en vervolgens regel je vervoer naar een NS station. Maar goed, dat terzijde. In Houten flitsen vervolgens twee sneltreinen voorbij die best even hadden kunnen stoppen. Ik bedoel, dan hadden wij ook SNEL op het volgende station gestaan. Dat is toch niet te veel gevraagd? Maar dan komt de stoptrein. Inderdaad een STOPTREIN. Want even na Lunetten staan we stil en de omroeper weet het ook niet meer, maar dat terwijde. Als we weer in beweging komen is dat van korte duur. Er blijken nogal wat treinen tegelijk in Utrecht te willen aankomen. Allemaal enthousiastelingen die beter niet in de trein hadden kunnen stappen, maar dat terzijde.
Na enige tijd, ongeveer vijf hoofdstukken verder in het gelukkig uiterst spannende boek dat ik lees, kan ik de trein uit. In Utrecht ziet het zwart van de mensen. Er wordt wat afgehold en gerend. En overal mededelingborden waarop niets wordt meegedeeld. In de grote hal staan nog veel meer mensen. Er wordt nog harder gerend. Er is ook een groot bord waar je na enige studie kunt bepalen waar je moet zijn. Als het doorgaat! Als na weer twee hoofdstukken de omroepster me vertelt waar ik mijn trein kan vinden, verander ik ook in een rennende, hollende, vloekende passagier. Dat gaat vanzelf. Je wilt ten slotte wel een keer thuiskomen. Als ik de trein haal, is er geen plaats. Dat wordt duwen, duwen en wringen. En dan ben ik binnen. En binnen is het bloedheet, maar dat terzijde Als de trein in beweging komt ben ik verbaasd. Het ding wil nog rijden ook. Ik sla nu alles over: de aankomst op het volgende station, wanhopige gezichten, een trein in brand, geprop en geworstel van mensen die in een andere trein proberen te komen, geren en gevlieg van mensen die de trein uit komen, de stem van de omroepster die overslaat en zich verslikt in de veelheid van meldingen over treinen die weetikveel te laat vertrekken. Net op het punt dat ik mijn boek uit heb arriveer ik in mijn woonplaats. Wat is het heerlijk fietsen naar huis deze zomeravond. Nu er straks vooral aan denken twee nieuwe boeken te pakken. Want morgen is er weer een dag … met de trein!