Trekje

De ober annex barman annex kok annex afruimer heeft glimmend zwart haar. Hij lijkt Spaans of Italiaans en is bezweet. Ergens achter de toog heeft hij een stiekeme asbak. Wanneer hij de toog verlaat om klanten te bedienen op zijn terras moet hij de straat oversteken. Zijn terras ligt aan het water. Wanneer hij weer achter de toog terug staat, na het voorzien van drank, glazen ophalen, eten brengen, lege borden afruimen, frieten bakken, graten en lege mosselschelpen ophalen, neemt hij één trekje en verstopt hij zijn peuk. Binnen inhaleert hij, buiten blaast hij even uit. Ik moet dringend plassen. Aan de andere kant van de toog, de voorkant, zitten heel veel mannen en één rokende vrouw. Ze kijken naar de voetbalwedstrijd op de televisie aan de muur. Spaanse of Italiaanse competitie. Dat weet ik niet zeker, en ik wacht niet op de stand. Wanneer ik de toog passeer draait het vrouwenhoofd van de voetbalwedstrijd met me mee. Ze kijkt alsof ze nog nooit een knappe slanke kerel met zwart lederen kleding heeft gezien.
Wanneer ik bijna buiten sta, hoor ik haar stem: “Je ziet er de suprematie van af druipen.” Ik weet niet zeker of ze mij bedoelt of dat het iets te maken heeft met de Spaanse of Italiaanse competitie.
Wanneer we naar onze motoren lopen steekt de veelzijdige middenstander de straat over. Hij zwaait naar ons en blaast even uit. Het lijkt of er rook uit zijn oren komt.